Δημήτρης Μητροπάνος : Ο Άνθρωπος που γήτεψε την Ψυχή μας
Στις 17 Απριλίου του 2012 φεύγει από την ζωή ο Δημήτρης Μητροπάνος, ύστερα από πολυετή προβλήματα υγείας. Η είδηση του θανάτου του είχε προκαλέσει μεγάλη συγκίνηση ενώ η σορός του είχε εκτεθεί σε λαϊκό προσκύνημα.
Γεννημένος στην Αγία Μονη, συνοικία έξω από τα Τρίκαλα, στις 2 Απριλίου του 1948 μεγάλωσε μόνο με τη μητέρα του. Τον πατέρα του, τον γνώρισε στα 29 του χρόνια. Μέχρι τα 16 του νόμιζε ότι είχε σκοτωθεί στον ανταρτοπόλεμο, έως που ήρθε ένα γράμμα να τον ενημερώσει ότι ζούσε στη Ρουμανία.
Ο μεγάλος Τραγουδιστής δούλευε τα καλοκαίρια ως σερβιτόρος ή αργότερα στις κορδέλες κοπής ξύλων για να βοηθήσει την οικογένειά του. Μετά την Γ' Γυμανασίου, το 1964, κατεβαίνει στην Αθήνα για να ζήσει με ένα θείο του. Μένει στην οδό Αχαρνών. Προτού τελειώσει το Γυμνάσιο ξεκίνησε το τραγούδι.Όταν τελείωνε το Γυμνάσιο, ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης ακούγοντάς τον να τραγουδάει σε μια συγκέντρωση της εταιρίας του θείου του, τον παρότρυνε να επισκεφτεί τη Δισκογραφική Εταιρία "Κολούμπια". Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα με τον οποίο αργότερα θα δουλέψει στα "Ξημερώματα". Ο Ζαμπέτας ήταν ο μεγάλος δάσκαλος και ο 2ος πατέρας για τον λαϊκό τραγουδιστή. " Ο Ζαμπέτας είναι ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι που με βοηθησε χωρίς να περιμένει κάτι" είχε πει ο Δ. Μητροπάνος.
Η επιτυχία, η καθιέρωση θα ‘ρχόταν μετά, με τα «ερωτικά» λαϊκά του, με τις υπογραφές του Μουσαφίρη, του Παπαβασιλείου. Και μαζί, τα λεφτά, η δόξα, οι γυναίκες. «Αν έκανα αλητείες ; Και βέβαια έκανα ! Και πολλές μάλιστα! ΄Επινα πολύ, ξενύχταγα πολύ – στα πρωινά «μαγαζιά», με τα μπουζούκια ήμουνα ο καλύτερος πελάτης. Τέσσερις το πρωί τέλειωνα τη δουλειά και συνέχιζα - δώδεκα το μεσημέρι πήγαινα για ύπνο. Ναι, έκανα αλητείες, εντάξει. Αλλά τις έκανα για μένα, γιατί το ευχαριστιόμουνα εγώ. Και γυναίκες κυνήγησα και για γυναίκες πόνεσα – δεν νομίζω να υπάρχει κανένας που δεν το ‘κανε. Δεν ξέρω αν μετρούσε το ότι ήμουνα τραγουδιστής, εμένα μια φορά δεν με αφορούσε. Κάποιες φορές το εκμεταλλεύτηκα – μη λέμε και ψέματα – δεν ήταν όμως στόχος μου αυτός. Πιο πολύ με ενδιέφερε ας πούμε, ο Ολυμπιακός, από κάποια άλλα πράγματα…»
Δημήτρης Μητροπάνος :
"Η Ιστορία δείχνει ότι δυστυχία κι άνθηση των τεχνών πάνε μαζί. Αυτό είναι καλό για την τέχνη, αλλά κακό για τη ζωή.”
''Ο Καζαντζίδης τραγούδαγε μοναδικά τη φτώχεια και την προσφυγιά. Οταν οι εποχές άλλαξαν, μοιραία αυτά τα τραγούδια δεν ακούγονταν. Τώρα που ξανάνοιξε το ίδιο κεφάλαιο, αφορούν πάλι πολύ κόσμο''.
''Ο Καζαντζίδης τραγούδαγε μοναδικά τη φτώχεια και την προσφυγιά. Οταν οι εποχές άλλαξαν, μοιραία αυτά τα τραγούδια δεν ακούγονταν. Τώρα που ξανάνοιξε το ίδιο κεφάλαιο, αφορούν πάλι πολύ κόσμο''.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγουδά Πλέσσα :
Αποκάλυψη Μικρούτσικου για τον Μητροπάνο:
«Το 1992 ο Δημήτρης Μητροπάνος είχε αποφασίσει να κάνει μια αλλαγή στην καριέρα του και μαζί με το φίλο του και παραγωγό του Ηλία Μπενέτο ήρθαν στο σπίτι μου με προοπτική να γίνει μια συνεργασία. Κατά τη διάρκεια που τρώγαμε τσακωθήκαμε και ήταν η μοναδική φορά που τσακώθηκα με τον Μητροπάνο για ένα θέμα αισθητικής, συνθετών...Όταν μετά το Υπουργείο, το 1996 αποφασίστηκε η πρώτη συνεργασία της επιστροφής μου στο τραγούδι με τον Δημήτρη, από τότε μέχρι που έφυγε οι σχέσεις μας ήταν όχι απλά ζεστές, αλλά θα έλεγα αδελφικές.» είπε στην εκπομπή «Σπίτι μου Σπιτάκι μου» και συνέχισε: «Το τραγούδι αυτό δεν το έγραψα τότε και δεν το έγραψα για τον Μητροπάνο, αν και είχα γράψει τα περισσότερα από τα τραγούδια του δίσκου για εκείνον. Όταν είχα ήδη γράψει 8 – 9, είπαμε με τον Μπενέτο ας κοιτάξουμε και μερικά παλιά. Κάποια στιγμή το κασετόφωνο έπαιξε τις πρώτες νότες της Ρόζας και εγώ πήγα να το περάσω το τραγούδι, όχι γιατί δεν το πίστευα, αλλά γιατί ήταν τόσο άθλια η ηχογράφηση που είχα κάνει στο σπίτι μου, που αυτό το ίδιο τραγούδι δέκα χρόνια νωρίτερα το είχε απορρίψει η Χαρούλα Αλεξίου. Κι εκείνη την ώρα που πάω να το περάσω προς τα κάτω, δυο χέρια μου πιάνουν τα χέρια μου, το ένα του Μητροπάνου και το άλλο του Μπενέτου. «Στοπ! Αυτό!». Άξιζε τον κόπο που η Ρόζα δεν σταμάτησε στην Αλεξίου, αλλά ήρθε στον Μητροπάνο γιατί ήταν αυτή η φωνή που μπορούσε να το εξακοντίσει πανελλαδικά».
Πέγκυ Ζήνα: «Η νύχτα που έφυγε ο Μητροπάνος ήταν η χειρότερη της ζωής μου»
«Να σου πω πως ό,τι άσχημο μου έτυχε μέχρι τώρα- από τον θάνατο του μπαμπά μου, μέχρι άλλες απώλειες σημαντικών συγγενικών μου προσώπων, καθώς και κάποια ασθένεια του άντρα μου την περίοδο που ήμουν έγκυος- επειδή έτυχε να μην τραγουδάω εκείνη την εποχή, τις αντιμετώπισα σχετικά καλά. Αυτό, όμως, που βίωσα όταν έφυγε ο Δημήτρης για το τελευταίο του ταξίδι, μπορώ να πω ότι ήταν η χειρότερη νύχτα των 16 χρόνων που τραγουδάω».
ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΚΑΙΡΟΣ
«Όταν απολύθηκα από το στρατό μένω με την αδελφή μου, το γαμπρό μου και τη μάνα μου στο Παλιό Φάληρο. Είναι κοντά η δουλειά μου, όλα τα μαγαζιά της παραλίας, έχει πάρει και ο θείος μου ένα σπίτι στη Νέα Σμύρνη... Πάλι μαζί σχετικά. Το '79 παντρεύομαι. Πριν παντρευτώ είχαμε μια σχέση ένα-ενάμιση χρόνο. Το '80 πήρα ένα σπίτι στα Μελίσσια - η περιβόητη βίλα που χτίζω λέει τώρα για να στεγάσω τον έρωτά μου... έτσι διάβασα. Έμεινα εκεί σαν παντρεμένος, αλλά και μετά, όταν χώρισα, το '86 - '87. Είναι η πρώτη φορά τότε που μένω μόνος. Οι δικοί μου μένουν ακόμα στο Παλιό Φάληρο. Νιώθω απαίσια... Δεν έχω μάθει να ζω μόνος. Ξυπνούσα και δεν ήθελα να πω καλημέρα σε κανέναν... Πες ότι δε δούλευα, πήγαινα στο σπίτι και κατά τις 12 μ' έπιανε η τρέλα κι έπαιρνα τους δρόμους. Δεν ήθελα να κάθομαι στο σπίτι χωρίς να έχω κάποιον να συζητάω... Από την άλλη, είμαι κοτζάμ άντρας, 40 χρονών πια. Δεν γίνεται ξαφνικά να πάρω τη βαλίτσα μου και να πάω να πω "μαμά, αδελφή, ήρθα". Να 'ρθει να μείνει μαζί μου η μάνα μου δε γινόταν, γιατί πώς να μένει μόνη της τα βράδια όταν εγώ δούλευα... Κρατάω μια στάση παθητική τελείως. Γύρω στα δυόμισι χρόνια. Κι όταν δεν έχεις μια ισορροπία, δεν είναι φυσικό να μη λειτουργείς και τόσο καλά γενικότερα;»...
«Το '90 κάνω πάλι μια εγχείριση στο λαιμό. Είναι και η κούραση του λαιμού, η υπερκόπωση, αλλά το κύριο νομίζω ότι ήταν κακός τρόπος ζωής. Τσιγάρα, ξενύχτια»...
«Το Δεκέμβρη του '91 παντρεύομαι για δεύτερη φορά ύστερα από σxέση τριών ετών και γνωριμία τεσσάρων. Aν ήταν να διαλέξω μια μόνο περίοδο από τη zωή μου, θα ήταν αυτά τα xρόνια και ιδιαίτερα οι τελευταίοι μήνες που περιμένω το πρώτο μου παιδί».
''Τέσσερα χρόνια χωρίς τον Άνθρωπο που με την φωνή του γελάσαμε, κλάψαμε, ερωτευτήκαμε, χωρίσαμε. Χωρίς την παρουσία της Δωρική Φωνής του, το Αντρίκιο Ζεϊμπέκικό του, την Ντομπροσύνη, που τον χαρακτήριζαν. Στο μυαλό μου υπάρχει ακόμα το νεύμα του , ευχαριστώντας τον, από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, 07/01/2012 γιορτάζοντας στο μαγαζί που εμφανιζόταν, την ονομαστική μου γιορτή.
Η παρακαταθήκη που άφησε είναι τεράστια. Όσα και να γραφτούν, όσα και να ειπωθούν είναι λίγα. Κάποτε είχε πει, πως θα ήθελε να τον θυμούνται για αυτό που έκανε και ότι το έκανε καλά. Είναι Αναμφισβήτητο . Αυτός ο άνθρωπος ήρθε , μας βρήκε κι έμεινε μέσα μας’’.
‘’Είμαι φωτιά κεραυνός κι αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στην σιωπή
άκου, έχω φωνή
Είμαι φωτιά κεραυνός κι αστραπή
η καταιγίδα που φέρνει βροχή
είμαι ένας ήχος που ζει στην σιωπή
άκου, έχω φωνή
άκου, άκου, έχω φωνή…’'
άκου, άκου, έχω φωνή…’'
ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ…ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
Γιάννης Μαυρομμάτης
Δεν υπάρχουν σχόλια