Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ

      

  Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΥΦΗΣ                                         
O δρόμος έδειχνε ανήφορο.. αντίθετη πλεύση
 απο την βαρύτητα ,αντίθετη η φορά ,
Προς τα πάνω να σκαρφαλώσει το υλικό σώμα 

Έβλεπαν τα μάτια το σήμαντρο του 
προφήτη Ηλιου  στην κορυφή και πήρε
 η επιθυμία την παράξενη γιαυτην ανάβαση
 να το χτυπήσει ,,να διαλαλήσει το σήμαντρο
 στην κορυφη

Ολα στην γη ..έχουν φορά του μήλου κάτω απ την μηλιά ,,,η γνώση πέφτει στο κεφάλι 
και τωρα πρέπει να ξεπεράσεις και να πας πάνω απο το μήλο 

Δεν βαριέσαι ας το κάνουμε.. έτσι και αλλιώς τον σταυρό 
τον σήκωσε άλλος στην ανηφόρα για μας 
 εδω μόνο το σώμα μασ θα κουλαντρισουμε 
για να πάμε 

Στενό το μονοπάτι ,,Στην αρχή τα δέντρα ήτανε ψηλά γύρω μας και το χώμα ακόμη βρεγμένο από τον πηλό 
της κατασκευής μας 

Σκόνη δεν σηκώνονταν απ την περπατησιά
 και τα άλατα του πυριτίου, πέτρες χωμένες στην
 υγρασία μαζί 
είχαν στοιβαχτεί άταχτες ,,σκληρές με τα κρύσταλλα των μετάλλων που περιείχαν 
εγκλωβισμένα στα πολωτικά αλάτια 

Σε λίγο τα δεντρά άρχισαν να χαμηλώνουν 
καθώς  ψηλώναμε στον ανήφορο ,
τα βλέπαμε αφ υψηλού 
άρχισε να ξεπροβάλει και το φως του ήλιου 

Το μονοπάτι στενεύει και τώρα από αριστερά
 ένας γκρεμός απλωνόταν,, αλλά από εκεί
 έβλεπες την κατηφόρα ,
,Έβλεπες τα πανύψηλα δεντρά μικρά και την πολιτεία ,αυτή την πολιτεία την έβλεπες 
όλη τόση δα μικρούλα και το μπετόν που μας φυλάκιζε σαν επίπεδη
 ζωγραφιά ,,Η πίσσα των δρόμων δεν φαινόταν μόνο κάτι κενά σαν αρτηρίες που μας ξεκόβουν μεταξύ μας 

Τα πουλιά όλο και αραίωναν το κελάηδισμα 
τους ,,αυτό που μας ξελογιάζει για να ερωτευθούμε το εδώ φάσμα της ύπαρξης
 ,,σαν σειρήνες ακουγοντουσαν τώρα
 που σε καλούσαν να κατέβεις προς τα κάτω,,,,

Κάνα δυο αετοί πετούσαν ψηλά
  ,,αλλά αυτοί δεν μιλάνε παρά μόνο
 παρατηρούν 

Ο ήλιος άρχιζε να πέφτει στα μάτια ξερός
 που έκαναν τα βλέφαρα να κλείνουν όλο και ποιο πολύ 
όσο έκλεινες τα βλέφαρα τόσο καθαρότερα 
έβλεπες γιατί αυτό το φως του ήλιου από εκεί ψηλά είναι ποιο φωτεινό 
και διαπεραστικό ,,περνάει μέσα
 από τα κύτταρα και βλέπουν και αυτά 
Άλλα χρωματίσματα άλλη αίσθηση σαν να γίνετε διάθλαση του διαμαντιού ,,σαν να διαθλάτε το ίδιο το φως σαν να μπαίνεις στα φάσματα του ουράνιου τόξου ,,

Έτσι άραγε παρατηρεί ο αετός ,
όλα τα βλέπει επίπεδα αλλά ξεκαθαρίζει
 από ψηλά γιατί αναλύει περισσότερο το φως 
σαν όλα από κάτω φαίνονται χλωμά, 
λίγα χρώματα μουντά σαν αποχρώσεις του γκρι 
 με λίγο από άλλα φάσματα χρωμάτων 
σαν αυτά που βλέπουμε στα  ονειρα μας 

Το μονοπάτι όλο και στένευε. Δεν υπήρχε ποια ο πηλός. Μoνο πέτρες σαν ξεραμένα 
αλάτια βράχων που ήτανε ριζωμένα στα 

έγκατα τoυ βουνού.Βαθιές ρίζες όσο η γνώση του
 αλατιού. Την πρωταρχική γνώση που ενώθηκε
 το πυρίτιο με τον αιθέρα και έφτιαξαν
 αυτό του χαλαζιού το μείγμα 

Ο αέρας λεπτός σαν αιθέριος δεν βομβάρδιζε
 τα συναισθήματα με Ερινύες
 δεν ξέρουμε αν είχε καταλαγιάσει σε αυτά
 τα μονοπάτια αλλά όσο και να φυσούσε ήτανε μόνο αεράτος 

Ξαφνικά μπροστά μας ξεπροβάλει ένα ξέφωτο με ένα ναό και ένα σήμαντρο. Από εκεί ψηλά και να κοιτάξεις κάτω βλέπεις
 ότι όλα είναι επίπεδα, μόνο 
από εκείνο το σημείο βλέπεις
 ότι υπάρχει η συνειδητοτητα του ύψους 

Πλησιάσαμε,,, δεν υπήρχε πια επιθυμία να χτυπήσουμε
 το σήμαντρο.  Ένα κόλπο τότε είδαμε ότι ήτανε του νου για να ξεγελάσει τα συναισθήματα και το σώμα να ακολουθήσει τον δρόμο του ναού
 που υπήρχε μέσα μας 
και έπρεπε να το βρούμε ,,,,,

Άντε,, και  να χτυπήσουμε το σήμαντρο εδώ ψηλά
 μόνο ο θεός του ήλιου
 θα μας ακούσει ,εξάλλου στον κύκλο της
 δημιουργίας δεν υπάρχει αρχή,, τέλος ,
,όποιο σημείο είναι μέρος του κυκλου 

Ενας δυνατός άνεμος άρχισε να χτυπάει
 το σημαντήρι από μόνο του ,,,
Όχι για μας αλλά μήπως το ακούσουνε και άλλοι 
οτι υπάρχει ο ναός στην κορυφή 

ΣΗΜΑΤΩΡΟΣ