Ο Μπακούνιν για τον Ρότσιλντ & τον Μαρξ – Τι συμβαίνει με τους σύγχρονους αναρχικούς;
Ο Μιχαήλ Μπακούνιν θεωρείται πατέρας της αναρχικής θεωρίας. Όπως
είδαμε πριν λίγες μέρες όμως δεν αρνείτο την πατρίδα και την εθνική
ταυτότητα τα οποία θεωρεί πραγματικότητα υποστηρίζοντας ότι έχουν
περάσει στο αίμα και στη σάρκα των ανθρώπων. Σε συνδυασμό με το ότι ο
Μπακούνιν καταφέρεται εναντίον των Μαρξ και Ρότσιλντ είναι το ιδανικό
πακέτο για να του κολλήσει κάποιος σήμερα την ταμπέλα του φασίστα. Σε
επιστολή του το 1871 έγραψε:
«Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μία ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο θαυμασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τι κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μία κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξή του»
Σύμφωνα με τα παραπάνω ο Μπακούνιν στη σύγχρονη εποχή για τις απόψεις αυτές θα ήταν ένας φασίστας υποψήφιος για κρεμάλα από τους σύγχρονους αναρχικούς. Με τις απόψεις του για τους Εβραίους ως παρασιτικό έθνος θα κέρδιζε επάξια την κατηγορία του χιτλερικού μισάνθρωπου νεοναζί. Τελικά τι δεν πάει καλά με τους σύγχρονους αναρχικούς; Ποιος τους είπε ότι το να μισείς το κράτος – το οποίο σαφώς κι εμείς μισούμε – συνεπάγεται και μίσος για το έθνος; Όσοι παριστάνουν σήμερα τους αναρχικούς, κρυμμένοι στην ανωνυμία και στην κουκούλα, είναι Έλληνες που έχουν απολέσει κάθε λογική ή αλλοδαποί που επίτιθενται στη χώρα που τους ανέχεται;
Γνωστό το σύνθημα που λέει «Κοιμάσαι πατριώτης ξυπνάς φασίστας».
Ξέρετε γιατί από πατριώτες ξυπνήσαμε φασίστες αγαπητοί φίλοι αναρχικοί;
Ακριβώς για αυτά που λέει ο πατέρας σας, ο Μιχαήλ Μπακούνιν:
«Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε. Η καταπίεσή της είναι έγκλημα, και για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του Μαντσίνι, αυτή γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται».
Η βία και το μίσος που έχετε εξαπολύσει κατά των ανθρώπων που
γεννήθηκαν Έλληνες αυξάνει συνεχώς τις τάξεις μας κι η νεολαία στρέφεται
στις δικές μας ιδέες γιατί ισχύει επίσης αυτό που λέει ο πατέρας σας
Μπακούνιν:
«Γι’ αυτό, λοιπόν, συναισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας. Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, εθνών να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν με τον δικό τους τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης. Υποκλινόμαστε, λοιπόν, στην παράδοση, στην ιστορία. Ή, καλύτερα, τις αναγνωρίζουμε όχι γιατί μας παρουσιάζονται σαν αφηρημένα εμπόδια που σχηματίστηκαν μεταφυσικά, νομικά και πολιτικά από τους σοφούς δασκάλους και ερμηνευτές του παρελθόντος, αλλά μόνο γιατί έχουν περάσει πραγματικά στο αίμα και στη σάρκα, στις αληθινές σκέψεις και τη θέληση των σημερινών λαών».
Σε κάθε τοίχο που βρίζετε την Πατρίδα και τους Έλληνες γεννάτε τους φασίστες του αύριο. Η δράση φέρνει αντίδραση. Κι όπως λέει κι ο Λάο Τσε, «η αλήθεια που καταπιέζεται μαθαίνει να αντέχει και στο τέλος επικρατεί». Το μέλλον μας ανήκει! Η βία δε σταματά την νίκη της αλήθειας, απλά την καθυστερεί λίγο. Η βία δεν τρομάζει για πολύ καιρό γιατί τη συνηθίζεις και μετά δε σου κάνει αίσθηση. Η βία αυξάνει τη θέληση να επιβάλλεις την δική σου Ιδέα απέναντί της. Και στο τέλος τα καταφέρνεις.
Αλέξανδρος Καρράς
ΠΗΓΗ
«Είμαι βέβαιος ότι, από την μία πλευρά, η οικογένεια Ρότσιλντ εκτιμά την αξία του Μαρξ, και από την άλλη πλευρά, ο Μαρξ αισθάνεται μία ενστικτώδη συμπάθεια και τρέφει έναν μεγάλο θαυμασμό για την οικογένεια Ρότσιλντ. Αυτό ίσως φαίνεται περίεργο. Τι κοινό θα μπορούσε να υπάρχει μεταξύ του κομμουνισμού και της υψηλής διαχείρισης χρημάτων; Ω! Ο κομμουνισμός του Μαρξ ζητά ένα ισχυρό συγκεντρωτικό κράτος και όπου αυτό υφίσταται, πρέπει αναπόφευκτα να υπάρχει μία κεντρική κρατική τράπεζα, και όταν αυτό υφίσταται, εκεί το παρασιτικό εβραϊκό έθνος, το οποίο κερδοσκοπεί πάνω στον μόχθο του λαού, θα βρίσκει πάντοτε τα μέσα για την ύπαρξή του»
Σύμφωνα με τα παραπάνω ο Μπακούνιν στη σύγχρονη εποχή για τις απόψεις αυτές θα ήταν ένας φασίστας υποψήφιος για κρεμάλα από τους σύγχρονους αναρχικούς. Με τις απόψεις του για τους Εβραίους ως παρασιτικό έθνος θα κέρδιζε επάξια την κατηγορία του χιτλερικού μισάνθρωπου νεοναζί. Τελικά τι δεν πάει καλά με τους σύγχρονους αναρχικούς; Ποιος τους είπε ότι το να μισείς το κράτος – το οποίο σαφώς κι εμείς μισούμε – συνεπάγεται και μίσος για το έθνος; Όσοι παριστάνουν σήμερα τους αναρχικούς, κρυμμένοι στην ανωνυμία και στην κουκούλα, είναι Έλληνες που έχουν απολέσει κάθε λογική ή αλλοδαποί που επίτιθενται στη χώρα που τους ανέχεται;
«Η εθνικότητα, όπως και η ατομικότητα, είναι ένα από τα γεγονότα αυτά. Οφείλουμε λοιπόν να τη σεβόμαστε. Η καταπίεσή της είναι έγκλημα, και για να μιλήσουμε με τη γλώσσα του Μαντσίνι, αυτή γίνεται ιερή αρχή κάθε φορά που απειλείται ή καταπιέζεται».
«Γι’ αυτό, λοιπόν, συναισθάνομαι ειλικρινά και πάντα τον πατριώτη κάθε καταπιεσμένης πατρίδας. Η Πατρίδα αντιπροσωπεύει το ιερό και αδιαφιλονίκητο δικαίωμα κάθε ανθρώπου, κάθε ομάδας ανθρώπων, ενώσεων, κοινοτήτων, περιοχών, εθνών να αισθάνονται, να σκέπτονται, να θέλουν και να δρουν με τον δικό τους τρόπο, και ο τρόπος αυτός είναι πάντα το αναμφισβήτητο αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας ιστορικής εξέλιξης. Υποκλινόμαστε, λοιπόν, στην παράδοση, στην ιστορία. Ή, καλύτερα, τις αναγνωρίζουμε όχι γιατί μας παρουσιάζονται σαν αφηρημένα εμπόδια που σχηματίστηκαν μεταφυσικά, νομικά και πολιτικά από τους σοφούς δασκάλους και ερμηνευτές του παρελθόντος, αλλά μόνο γιατί έχουν περάσει πραγματικά στο αίμα και στη σάρκα, στις αληθινές σκέψεις και τη θέληση των σημερινών λαών».
Σε κάθε τοίχο που βρίζετε την Πατρίδα και τους Έλληνες γεννάτε τους φασίστες του αύριο. Η δράση φέρνει αντίδραση. Κι όπως λέει κι ο Λάο Τσε, «η αλήθεια που καταπιέζεται μαθαίνει να αντέχει και στο τέλος επικρατεί». Το μέλλον μας ανήκει! Η βία δε σταματά την νίκη της αλήθειας, απλά την καθυστερεί λίγο. Η βία δεν τρομάζει για πολύ καιρό γιατί τη συνηθίζεις και μετά δε σου κάνει αίσθηση. Η βία αυξάνει τη θέληση να επιβάλλεις την δική σου Ιδέα απέναντί της. Και στο τέλος τα καταφέρνεις.
Αλέξανδρος Καρράς
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια