Ἀνάσταση ἐκ νεκρῶν δύο βρυκολάκων

Του αείμνηστου Σαράντου Ι. Καργάκου από την Εφημερίδα Κόντρα

Πλεῖστα περιστατικὰ, σὰν αὐτὰ ποὺ ἀναφέρθηκαν στὸ προηγούμενο ἄρθρο, μὲ εἶχαν πείσει ἀπὸ τὴν προδικτατορικὴ ἐποχὴ ὅτι οἱ ὅροι «Δεξιὸς» καὶ «Ἀριστερὸς» ἔχουν ἕνα μουσειακὸ ἤ φολκλορικὸ χαρακτῆρα. Δὲν ἐκφράζουν καμμιὰ ἰδεολογία, πλὴν ἐκείνης τοῦ συμφέροντος. Τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι καρπὸς τοῦ μίσους ποὺ σκόρπισε ὁ Ἐμφύλιος Πόλεμος καὶ αὐτὸ προσπαθήσαμε νὰ τὸ δείξουμε μὲ τὸ μυθιστόρημα «Ἦταν κι αὐτὸ μιὰ αἰτία γιὰ νὰ πεθάνει ὁ Εὐγένιος» ποὺ ἐκδώσαμε πέρσι στὸν οἶκο Σιδέρη. Ὅμοια θὰ εἴχαμε ἀλληλοσφαγεῖ, ἔστω κι ἄν εἴχαμε ὀνομασθεῖ «Ἀνωχωρίτες» καὶ «Κατωχωρίτες»! Διότι πλὴν τῶν ἰδεολόγων, οἱ πλεῖστοι θέλουν μιὰ πολιτικὴ ἤ κομματικὴ ταμπέλλα σὰν ἐπαγγελματικὸ ἐφόδιο. Πόσοι καὶ πόσοι δὲν ἔκαναν ραγδαῖες καριέρες, ἐμφανιζόμενοι στὰ χρόνια τῆς Χούντας ὡς ἐθνικὰ φρονοῦντες καὶ μετὰ τὴν πτώση τῆς Χούντας, ἀλλάζοντας ταμπέλλα, ὡς προοδευτικὰ φρονοῦντες; Ἄν κάποιος ψάξει τό φύλλο τοῦ «Ἐλεύθερου Κόσμου» τοῦ Σάββα Κωνσταντόπουλου, τοῦ μεγάλου Εὐαγγελιστῆ τῆς Δικτατορίας, θὰ βρεῖ ἀρθρογράφους ὑμνητὲς τοῦ καθεστῶτος, ποὺ ἀργότερα «ἐλάμπρυναν» μὲ τὴν πνευματικὴ αἴγλη τους πανεπιστημιακοὺς, ἀκαδημαϊκοὺς θώκους ἀλλὰ καὶ τὶς σελίδες τῶν λεγόμενων προοδευτικῶν ἐντύπων. Καὶ αὐτοὶ ποὺ πῆραν τὶς ἀμερικανικὲς, νατοϊκὲς καὶ χουντικὲς ὑποτροφίες ἐπὶ δικτατορίας ἀποτέλεσαν (ὄχι ὅλοι) τὴν ἰντελιγκέντσια μιᾶς ἀλλόκοτης Ἀριστερᾶς ἐπὶ τῆς εὐφημιστικὰ λεγόμενης δημοκρατίας.

Μετὰ ἀπὸ τόσα χρόνια, ἄν κάτι θυμᾶμαι μὲ νοσταλγία ἀπὸ τὸν καιρὸ τῆς Δικτατορίας, αὐτὸ εἶναι –ἐκτὸς ἀπὸ τὰ νιάτα μου– ἡ ψυχικὴ ἑνότητα τοῦ ἁπλοῦ λαοῦ, ποὺ χαλκεύτηκε κάτω ἀπὸ τὴν πίεση τῆς στρατιωτικῆς μπότας κάποιων ἐπίορκων καὶ ὑπερφίαλων ἀξιωματικῶν, οἱ ὁποῖοι ταπείνωσαν τὴν ὑπερηφάνεια ἑνός λαοῦ ποὺ μετὰ ἀπὸ τόσες δοκιμασίες ἐπιζητοῦσε περισσότερη δημοκρατία καὶ ὄχι, ὅπως ἐλέχθη ψευδῶς, διψοῦσε τάχα γιὰ Κομμουνισμό. Τουλάχιστον στὰ ἕξι πρῶτα χρόνια τῆς Δικτατορίας οἱ λέξεις «Δεξιὸς» καὶ «Ἀριστερὸς» εἶχαν λησμονηθεῖ, γιατὶ ὅλοι ζοῦσαν κάτω ἀπὸ τὴν ἴδια ἀπειλή. Τὰ «ἄδοξα σπαθιὰ», ὅπως τὰ ὀνομάζει ὁ Καρυωτάκης, κάποιων «γαλονάδων» στράφηκαν χωρὶς διάκριση κατὰ παντὸς ἀντιφρονοῦντος καὶ προετοίμασαν τὸ ἔδαφος ποὺ θὰ ἔφερνε νομοτελειακὰ τὴν ἀνατροπὴ τους καὶ τὴν ἐγκαθίδρυση μιᾶς δημοκρατίας χωρὶς κομματικὲς διακρίσεις. Μέσα στὸ Πολυτεχνεῖο δὲν ὑπῆρχαν Δεξιοὶ καὶ Ἀριστεροὶ· ὑπῆρχαν μόνο Ἕλληνες καὶ λίγοι μυστικοὶ ἀνθέλληνες. Ἔπρεπε, ὅμως, αὐτὴ ἡ δημοκρατικὴ πορεία κάπως νὰ στραβώσει. Καὶ δυστυχῶς στράβωσε.

Ἡ πρώτη Χούντα ἔπεσε μετὰ τὸ Πολυτεχνεῖο ἀπὸ τὴ συνωμοσία τοῦ ἀνθρώπου ποὺ εἶχε ἐπωμισθεῖ τὴ φύλαξὴ της. Φυσικὰ ὄχι χωρὶς ἀμερικανικὴ ἐπίνευση. Εἶχε ξεσπάσει ὁ «Πόλεμος τῶν Ἕξι ἡμερῶν» ἀνάμεσα στὸ Ἰσραὴλ καὶ τοὺς Ἄραβες. Οἱ Δυτικοὶ ἤθελαν τὴν Κύπρο μὲ κάθε θυσία σὰν ἀκραία τους ἔπαλξη. Χρειάζονταν, ὅμως, στὸ τιμόνι τῆς ἐξουσίας ὅσο πιὸ ἐλαφρόνοες καὶ ἀλαζονικοὺς μποροῦσαν νὰ βροῦν. Ἔτσι τὸν Παπαδόπουλο διαδέχθηκε ὁ «τζοχαντάρης» του Ἰωαννίδης καὶ τὸν Μακάριο ἕνας Σαμψών χωρὶς τὴν τρίχα τῆς παλληκαριᾶς. Τὴν εἶχε ἀφαιρέσει πρὸ πολλοῦ κάποια ἄλλη μυστηριώδης Δαλιδᾶ. Ἔτσι χάθηκε ἄδοξα ἡ μισὴ Κύπρος, ἐνῶ –ἄν εἴχαμε ἑνότητα– μπορούσαμε νὰ πνίξουμε τοὺς Τούρκους σὰν ποντίκια. Καὶ λόγω τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς ἡ Δικτατορία αὐτοκαταλύθηκε. Ἡ ἡγεσία της ἔμοιαζε μὲ δαρμένο σκυλί. Καὶ σὰν σωτήρας κλήθηκε ὁ Καραμανλῆς, ποὺ ἐγκαθίδρυσε μιὰ νέα μορφὴ δημοκρατίας, κομμένη πάντως στὰ μέτρα του. Τότε ἀντὶ ὅλοι μαζὶ νὰ σφίξουμε τὰ δόντια, νὰ μονοιάσουμε, νὰ ἐργαστοῦμε σκληρὰ, νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε στρατιωτικά καὶ νὰ ἐπανεδιεκδικήσουμε τὴ χαμένη Κύπρο, ἀρχίσαμε ἕναν ἀτελείωτο κύκλο φαγωμάρας ποὺ συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τὰ «Δεξιὸς» καὶ «Ἀριστερὸς» ἀναστήθηκαν ἐκ νεκρῶν. Καὶ ζοῦν σὰν βρυκόλακες.

Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.