Γιάννης Ντάσκας: Η Εκκλησία αγαπά τον Κυριάκο,η Γερμανία αγαπά τον Μητσοτάκη , ο Παυλόπουλος κάνει πάλι σαματά για τις γερμανικές αποζημιώσεις και τα "καθάρματα" έπνιξαν τους εργάτες που έρχονταν να δουλέψουν σε καλούς χριστιανούς...

 

Μια ελληνοαμερικανίδα καθηγήτρια,είναι πασίγνωστη στην Ελλάδα για τους αγώνες της εναντίον εγκληματικών ομάδων από(κυρίως) την Ανατολική Ευρώπη.

Είχε καταγγείλει μεταξύ άλλων και κάποιον Ελληνα που έφερε τις γυναίκες που παντρεύτηκε στην Ελλάδα να πάρουν την ελληνική υπηκοότητα.

Ζωή νά έχουν οι γυναίκες που παντρεύτηκε και τους εξασφάλισε ελλνική ταυτότητα  ήταν… 180!!!

“Παρένθεση”:

(Δηλαδή το ένα τρίτο των θυμάτων στο πολύνεκρο ναυάγιο έξω απο την Πύλο ,για το οποίο χύνουν κροκοδείλια δάκρυα,ενώ  σ την ουσία το θεωρούν απλό… εργατικό ατύχημα.

Οπως είπε και το πρωί της Κυριακής  (18/6)στην ΕΡΤ ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος (ΠΑΣΟΚ) η Κυβέρνηση της Ελλάδας ανακοίνωσε ότι χρειάζεται 300.000 χιλιάδες εργάτες και δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Οπως είπε εκπρόσωπος των αρχών το πλοιάριο που έπνιξε τους 600 είχε κάνει άλλα 18 δρομολόγια.Αρα αποβίβασε κάπου περίπου 15.000 άτομα…Μέχρι τα 300.000 έχουμε ακόμα πολλά δρομολόγια.Και μερικά….εργατικά ατυχήματα…Αρα τα -κατά Μητσοτάκην “καθάρματα”  δηλ.οι διακινητές θα φέρουν κι άλλους για να μπουν στην δούλεψη-με όρους δουλείας και παρανομίας  σε πολλές περιπτώσεις- κάποιων Ελλήνων που φυσικά είναι κύριοι,πάνω απο όλα χριστιανοί και όχι καθάρματα…)

Κλείνει η “παρένθεση”.

Και επανερχόμαστε στους…γάμους που έκανε ο προαναφερόμενος κύριος( επώνυμος για όποιον είναι άπιστος…) Καταρός.
Τόσες λοιπόν γυναίκες  παντρεύτηκε ο προαναφερόμενος Καταρός.

Ολοι οι γάμοι έγιναν,λέει, στο…Σαντάνσκι της Βουλγαρίας.

Μεταξύ των 180 κάποιες έγιναν γνωστές στην Ελλάδα λόγω…εγκλημάτων.

Η καθηγήτρια ήθελε εκείνη την εποχή(2015) να γίνει υποψήφια βουλευτίνα με τον ΣΥΡΙΖΑ.Μας παρακάλεσε και σε μια εκπομπή το είπαμε στον Στέλιο Παππά,πατέρα του Νίκου Παππά.

Εκείνος απάντησε:

-Για να είναι υποψήφια πρέπει να είναι…μουτζαχεντίν μας!

Το μεταφέραμε στην καθηγήτρια και μας απάντησε: Πές τους …καληνύχτα!

Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι με τους μουτζαχεντίν.

Κυβέρνησαν 4,5 χρόνια και στη συνέχεια έσπασαν το…παγκόσμιο ρεκόρ αντιπολίτευσης!Είναι το μοναδικό παγκοσμίως αντιπολιτευτικό Κόμμα το οποίο ήταν πίσω 8 μονάδες όταν έχασε την εξουσία και μετά 4 χρόνια αντιπολίτευσης έμεινε πίσω…21 μονάδες!Δεν υπάρχει παγκόσμιο προηγούμενο.

Και έχασε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη…Γιατί ο λαός δεν εκτίμησε την απαίτηση του ΣΥΡΙΖΑ να τον κυβερνάει με μια μονάδα μουτζαχεντίν και με την Ακριβοπούλου και τον Καψώχα στη θέση του Παπαχλιμίντζου και της Βίδου στην ΕΡΤ…

Η τελευταία είναι απο τα αστέρια του εφοπλιστή Γιάννη Αλαφούζου,θερμού υποστηρικτή του Κυριάκου Μητσοτάκη και προέδρου του Παναθηναϊκού,αιωνίου αντιπάλου του Ολυμπιακού.

Ο θερμός υποστηρικτής αυτός είχε μια θωρακισμένη Μερσεντές που δεν την διαπερνάει ούτε πολυβόλο.

Αλλά μια και είχε καλύτερη(!!!) ο ίδιος την είχε,λέει σε αχρησία.Και με κάποιον τρόπο βρέθηκε στα ευρύτερα της Αττικοβοιωτίας και μέσω Κομπότη στα χέρια του μακαρίτη Ρουμπέτη.Ο μακαρίτης αυτός ήταν στέλεχος του προέδρου του Ολυμπιακού εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη, θερμού υποστηρικτή επίσης του Κυριάκου Μητσοτάκη και είχε καταδικαστεί για τη δολοφονία στελέχους του ΠΑΟ,αλλά αυτό δεν ήταν λόγος για να μην υπάρχει αυτή η αλυσσίδα που προαναφέρουμε.

Η κορυφή ενός όμορφου κόσμου αγγελικού παρασινοκόκκινου,αγγελικά πλασμένου και στο κέντρο ο Κυριάκος Μηστοτάκης σαρώνει εκλογικά την ομάδα των …μουτζαχεντίν με την στήριξη(και) της Εκκλησίας στελέχη της οποίας απο άμβωνος κατακεραυνώνουν την αντιπολίτευση των μουτζαχεντίν,γιατί στηρίζουν τους….ΛΟΑΤΚΙ και δεν τους πετούν στο πυρ το εξώτερον,ώστε πια οι χριστιανικές αρχές και αξίες να επικρατήσουν πλήρως χωρίς αυτό το τελευταίο εμπόδιο,το οποίο είχε προσπεράσει και ο Ιησούς Χριστός με το “οστις θέλει οπίσω μου ελθείν…”…

Υστερα κατεβαίνουν από τον άμβωνα και χαριεντίζονται με ρασοφόρους,οι οποίοι έχουν έντονη οικονομική δραστηριότητα μέσω οφ σορ εταιρειών η παρένθετων προσώπων,τεράστιες περιουσίες στο όνομα συγγενών και συμπροσεύχονται καταγγέλλοντας τους…Φαρισαίους με ρασοφόρους τύπου Χρυσοστόμου Δωδώνης και άλλων μητροπολιτών και ιερέων τους οποίους κοιτούν άναυδοι οι…ΛΟΑΤΚΙ!

Χαρακτηριστικό απόσπασμα απο πρόσφατη ομιλία ιερωμένου:

“Κύριε Μητσοτάκη!Η Εκκλησία σας αγαπά.Και ζητεί από τον ηγέτη της Ελλάδας,υο γυιό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να είναι πάνω απο όλα Χριστιανός”!

Για να τον αγαπά,άρα είναι πάνω απο όλα χριστιανός…Ο Κυριάκος!..

Και ηγέτης.Της Ελλάδας.Αυτής που κατέλαβαν οι Γερμανοί με σίδερο και ατσάλι και σκόρπισαν το αίμα των Ελλήνων σε κάθε γωνιά της.

Οταν έχασαν τον πόλεμο υπήρξαν συμφωνίες ειρήνης.Γραπτές.Και σε αυτές αποτυπώθηκαν οι αποφάσεις τους.Συμφωνα με τις αποφάσεις τους οι εγκληματίες πρέπει να πληρώσουν για τα εγκλήματά τους που ήταν πάσης μορφής και βίας.

Και οι Γερμανοί αποδέχθηκαν τις αποφάσεις αυτές στα χαρτιά.

Η ώρα να πληρώσουν τα συμφωνηθέντα ήρθε το 1990 με την επανένωση της Γερμανίας σε ενιαίο κράτος.

Το Συμβούλιο Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της  Γαλλικής Κυβέρνησης δια στόματος του επικεφαλής του (Ντελπλά)ανακοίνωσε το 2015 (όχι τον περασμένο αιώνα δηλαδή…) ότι στην Ελλάδα η Γερμανία οφείλει  575 δισεκατομμύρια ευρώ.Δηλαδή ακριβώς διπλάσια από το αορίστως υπολογιζόμενο( χωρίς να κατονομάζονται αυτοί στους οποίους οφείλει…)χρέος της Ελλάδας!

Οι Γερμανοί(δηλαδή το γερμανικό κράτος) δεν δίνουν γιατί η Ελλάδα δεν τα ζητά.

Είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα έκανε ρηματικη διακοίνωση για το χρέος αυτό στη Γερμανία στις 18 Ιουλίου 2018.

Τότε πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο  Προκόπης Παυλόπουλος και πρωθυπουργός τον Αλ. Τσίπρα,των…μουτζαχεντίν!

Καθόλου δεν ενθουσιάστηκε ο τότε αρχηγός της Αντιπολίτευσης με αυτή τη ρηματική διακοίνωση Κυριάκος Μητσοτάκης γιαυτό και ήπιε το αμίλητο νερό εκείνη την περίοδο.

Να καταλάβουν ντε οι γερμανοί ότι δεν είμαστε όλοι …μουτζαχεντίν και στις γερμανικές κυβερνήσεις είναι…φίλοι μας.

Ενα χρόνο μετά μας πληροφόρησε ότι νέα πρόεδρος της Δημοκρατίας θα είναι η πελάτισα της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και υπερυπουργός ο μεγαλομέτοχος(δια της συζυγικής οικογένειας) Γεραπετρίτης.

Η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ είναι αυτή που σαρώνει τα δημόσια έργα στην Ελλάδα και είναι μαζί της ενθουσιασμένοι(και)οι Γερμανοί!

Η Πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν πολύ απασχολημένη και ούτε πήγε στο Δίστομο,ούτε έκανε κάποια ομιλία με αφορμή τη σφαγή(10/6) του Διστόμου για τις οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα.

Για να μην θεωρήσει κανείς ότι αυτά είναι για…γραφικούς και όχι για επίσημες κυβερνήσεις   δημοσιεύουμε μια επίσημη ΚΡΑΤΙΚΗ εκδήλωση για τις γερμανικές οφειλές

.Οχι δεν είναι της ελληνικής κυβέρνησης.Οχι,δεν δημοσιεύθηκε η εκδήλωση σε κανένα ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ μέσο ενημέρωσης στην Ελλάδα.Οπως δεν δημοσιεύθηκαν παρά σε ελάχιστα ΜΜΕ και τα προαναφερόμενα των εφοπλιστάδων…

Μην διαταράξουμε δα τις σχέσεις με την κυβέρνηση και τους γερμανούς φίλους…

Η εκδήλωση έχει ιδιαίτερη σημασία και γιαυτό η σιωπή.Βλέπετε την οργάνωσε στην Αθήνα η…πολωνική Κυβέρνηση,εκπρόσωπος ενός λαού που επίσης μαρτύρησε και πολύ χειρότερα από τον ελληνικό λαό στα χέρια των ναζί…   

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος επισκέπτεται το Μαυσωλείο των 218 θυμάτων της σφαγής του Διστόμου, Δίστομο, Τετάρτη 10 Ιουνίου 2015.

Αντίθετα ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και Επίτιμος Καθηγητής
της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ κ. Προκόπης Παυλόπουλος συμμετείχε σε αυτή την ΚΡΑΤΙΚΗ-ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ εκδήλωση για τις γερμανικές οφειλές.Δηλαδή την εκδήλωση-ημερίδα που οργάνωσαν στην Αθήνα το Υπουργείο Εξωτερικών της
Δημοκρατίας της Πολωνίας και ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Δημοσίου Δικαίου.

Και μίλησε με θέμα: «Η Δικαιοσύνη μετά την  ύγκρουση: Άνοιγμα των νομικών οδών».

Στην ομιλία του, για την «αρνητική στάση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας αναφορικά με τις νόμιμες αξιώσεις της Ελλάδας για το κατοχικό δάνειο και για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας, η οποία πλήττει ευθέως την Διεθνή και την Ευρωπαϊκή Νομιμότητα», ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Ξεκινώ τονίζοντας, για πολλοστή φορά, ότι είναι η ίδια η έννοια της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας –μακριά από κάθε λογική αντεκδίκησης, που είναι παντελώς ξένη σ’ εμάς, τους Έλληνες– η οποία θεμελιώνει, στο ακέραιο, τις αξιώσεις της Ελλάδας ως προς το κατοχικό δάνειο και τις εν γένει  αποζημιώσεις για τα θύματα και τις υλικές καταστροφές της ναζιστικής θηριωδίας. Και τούτο διότι η Δικαιοσύνη της Ιστορίας, προκειμένου το μήνυμα «Δεν ξεχνάμε, Ποτέ ξανά» να καταστεί πράξη, απαιτεί από τους θύτες να ολοκληρώσουν την «συγγνώμη» τους αποδίδοντας και στην Ελλάδα αυτό που δικαιωματικώς της ανήκει. 

Πράγμα που σημαίνει πως αν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας εννοεί και αναγνωρίζει, στο ακέραιο, τις ευθύνες της για το ναζιστικό παρελθόν της οφείλει, αμέσως, να πράξει έναντι της  Ελλάδας εκείνο, το οποίο επιβάλλει τόσον η Ιστορική διαδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Πολιτισμός, ιδίως δε ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός. Και επ’ αυτού υπενθυμίζω τις βασικές μας θέσεις -που είναι και Εθνικές μας Θέσεις, αφότου συντελέσθηκαν τα εγκλήματα της ναζιστικής θηριωδίας κατά της Ελλάδας και του Ελληνικού Λαού- ως προς τις ως άνω αξιώσεις μας. Διευκρινίζεται, ευθύς εξ αρχής, ότι έχουμε να κάνουμε με δύο εντελώς διαφορετικά, από νομική άποψη, θέματα.
Ήτοι:

Ι. Πρώτον, με το κατοχικό δάνειο προς την Γερμανία, το οποίο συνήφθη υποχρεωτικώς –ορθότερα με καταναγκαστικό και εκβιαστικό τρόπο- μεταξύ της κατοχικής Ελληνικής κυβέρνησης και της Γερμανίας, προς συντήρηση των στρατευμάτων κατοχής. Εδώ πρόκειται, λοιπόν, από νομική σκοπιά για ενοχή εκ συμβάσεως. Άρα, η αντίστοιχη εκ της συμβάσεως απαίτηση  της Ελλάδας είναι ενδοσυμβατικής -και όχι αδικοπρακτικής- προέλευσης.

Α. Σε αυτήν την απαίτηση προστίθενται ποσά, τα οποία προκύπτουν από συναφείς προς την δανειακή σύμβαση αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης.

Β. Για την απαίτηση αυτή δεν τίθεται ούτε θέμα παραγραφής ούτε θέμα παραίτησης.αιτίες, όπως είναι ιδίως οι τόκοι υπερημερίας λόγω μη έγκαιρης εξόφλησης Τίθεται μόνο ζήτημα συνολικού υπολογισμού της ως  σήμερα.

 Ας σημειωθεί, ότι η Ελλη νική θέση γίνεται νομικώς τόσο περισσότερο ισχυρή, όσον η αποπληρωμή του δανείου είχε αρχίσει ήδη από την κατοχική περίοδο.

ΙΙ. Και, δεύτερον, με τις αποζημιώσεις λόγω ανθρώπινων θυμάτων και υλικών καταστροφών στην Ελλάδα από τα στρατεύματα κατοχής.

Α. Επισημαίνεται, πριν απ’ όλα, ότι το 1946, στην Διάσκεψη των Παρισίων, είχε προσδιορισθεί ένα –κατά προσέγγιση- ποσό τέτοιων αποζημιώσεων προς την Ελλάδα ύψους 7,5 δισ. δολαρίων. Κυρίως δε επισημαίνεται μ’ έμφαση ότι το 1953, με την Συμφωνία του Λονδίνου, δεν «χαρίσθηκαν» στην Γερμανία οι οφειλές της λόγω πολεμικών αποζημιώσεων, όπως η γερμανική πλευρά «τεχνηέντως» φαίνεται να διατείνεται.

1. Η Συμφωνία αυτή απλώς έθεσε «σε αδράνεια» τις οφειλές της Γερμανίας ως την υπογραφή, κατά το Διεθνές Δίκαιο (Δίκαιο του Πολέμου), «Συμφώνου Ειρήνης» μεταξύ της τελευταίας και των Δυνάμεων που νίκησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

 Πρόκειται νομικώς για ένα είδος «αναβλητικής αίρεσης» (lato sensu), σχετικά με την εξόφληση των υποχρεώσεων της Γερμανίας, επειδή τότε θεωρήθηκε ότι αυτή δεν διέθετε –πρωτίστως λόγω της διαίρεσής της σε Δυτική και Ανατολική- την κατά το Διεθνές Δίκαιο απαιτούμενη πολιτειακή υπόσταση για ανάληψη και εκπλήρωση συναφών υποχρεώσεων.

2. Τούτο –ήτοι η ικανότητα σύναψης «Συμφώνου Ειρήνης»- επήλθε το 1990. Όταν, μετά την επανένωση της Γερμανίας, η τελευταία απέκτησε ενιαία, νομικώς, πολιτειακή υπόσταση και κυριαρχία.

Ειδικότερα, το 1990 υπογράφηκε το λεγόμενο «Σύμφωνο 2 + 4» μεταξύ της ενωμένης πλέον Γερμανίας και ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Γαλλίας και Αγγλίας.

3. Γίνεται δε σήμερα, γενικώς και επισήμως, δεκτό –de facto δε το έχει αποδεχθεί και η Γερμανία, αφού στην βάση αυτή στηρίζει την εν γένει κυριαρχία της- ότι το ως άνω Σύμφωνο επέχει την θέση του «Συμφώνου Ειρήνης» που προβλέπει, κατά το Διεθνές Δίκαιο, η προαναφερόμενη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953. Και τούτο διότι μόνον έκτοτε η Γερμανία μπορούσε να υπογράψει ένα τέτοιο «Σύμφωνο», δεδομένου ότι μόνο τότε, κατά τα προλεχθέντα, απέκτησε την ενότητά της και την ενιαία κυριαρχία της μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

4. Το «Σύμφωνο 2 + 4» καλύπτει, λόγω της νομικής φύσης του αλλά και γενικότητάς του, και τα μη συμβαλλόμενα πλην όμως «παθόντα» από  την γερμανική κατοχή Κράτη, όπως η Ελλάδα. Είναι δηλαδή νομικό κείμενο γενικής εφαρμογής.

Β. Η από Ελληνικής πλευράς νομική βάση των αποζημιωτικών απαιτήσεων κατά της Γερμανίας βρίσκει σταθερό έρεισμα κυρίως στις διατάξεις του άρθρου 3 της Δ΄ Σύμβασης της Χάγης του 1907, οι οποίες κωδικοποίησαν και τις ως τότε διατάξεις του Δικαίου του Πολέμου.

1. Κατά τις διατάξεις αυτές: «Ο εμπόλεμος όστις ήθελε παραβιάσει τας διατάξεις του Κανονισμού θα υποχρεούται, αν συντρέχει λόγος, εις αποζημίωσιν, θα είναι δε υπεύθυνος δια πάσας τας πράξεις τας διαπραχθείσας υπό των προσώπων των μετεχόντων της στρατιωτικής του δυνάμεως».

 Επέκεινα, οι διατάξεις των άρθρων 46 και 47 του «Κανονισμού Νόμων και Εθίμων του Πολέμου στην ξηρά», ο οποίος είναι προσαρτημένος στην Δ΄ Σύμβαση της Χάγης του 1907, καθιερώνουν και τις δύο θεμελιώδεις αρχές του Δικαίου του Πολέμου, ήτοι τις αρχές της προστασίας του σεβασμού του Ανθρώπου και της ατομικής ιδιοκτησίας.


2. Όλες αυτές τις αρχές επικαιροποίησε η απόφαση του Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης, το 1946. Αυτό είχε αποδεχθεί, έναντι της Ελληνικής Κυβέρνησης, επισήμως, το 1965, ο τότε Καγκελάριος Λούντβιχ Έρχαρτ. Ο ίδιος δε είχε μιλήσει για επανορθώσεις ύψους 500 εκ. γερμανικών μάρκων.

ΙΙΙ. Από τα όσα εκτέθηκαν προκύπτει ότι οι ως άνω αξιώσεις μας, από τις οποίες ουδέποτε και καθ’ οιονδήποτε τρόπο έχουμε παραιτηθεί, είναι πάντα νομικώς ενεργές –πράγμα που σημαίνει ότι δεν τίθεται κανένα θέμα παραγραφής- και δικαστικώς επιδιώξιμες.

Α. Και ο κοινός μας Ευρωπαϊκός Νομικός Πολιτισμός, ως μέρος του εν γένει κοινού μας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού που συντίθεται από τις διατάξεις αλλά και από τις θεμελιώδεις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής και της Διεθνούς Νομιμότητας, επιβάλλει την σχετική απόφαση να την λάβει αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, με βάση το σύνολο του εφαρμοζόμενου, εν προκειμένω, Διεθνούς Δικαίου.

 Η θέση αυτή είναι, κυριολεκτικώς, Εθνική και, κατά συνέπεια, αδιαπραγμάτευτη.
Πολλώ μάλλον όταν την θέση αυτή ενισχύει, πλέον, καταλυτικώς η πρόσφατη γνωμοδότηση (2019) της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου (Bundestag). 

Η οποία αφενός αναγνωρίζει ότι δεν τίθεται ζήτημα παραίτησης ή παραγραφής των αξιώσεων στην Ελλάδα. Και, αφετέρου, προτρέπει, «expressis verbis», την γερμανική πλευρά ν’ αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης

 Και κατά τούτο, μόνο προβληματισμό προκαλεί η από 18.10.2019 απόρριψη της, από τον Ιούνιο του ίδιου έτους, πλήρως τεκμηριωμένης ρηματικής διακοίνωσης της Ελλάδας -αλλά και μεταγενέστερες, άμεσες ή έμμεσες, απορρίψεις-αναφορικά με την προοπτική προσφυγής σε αρμόδιο δικαιοδοτικό Forum, για την οριστική επίλυση της σχετικής διαφοράς ως προς τις αξιώσεις της Ελλάδας αναφορικά με το κατοχικό δάνειο και τις γερμανικές αποζημιώσεις.


Β. Η προαναφερόμενη άρνηση της Κυβέρνησης της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας με το ν’ αγνοεί όλα τα κατά τ’ ανωτέρω, πλήρως τεκμηριωμένα, νομικά επιχειρήματα, εμφανίζεται παντελώς  αναιτιολόγητη, δοθέντος ότι έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση και προς την Ευρωπαϊκή και την Διεθνή Νομιμότητα.

 Επιπλέον, η άρνηση αυτή είναι άκρως αντιφατική και υποκριτική, αφού δεν είναι νοητό και αποδεκτό, από πλευράς συνεπούς διεθνούς συμπεριφοράς, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας από την μια πλευρά να επιχειρεί, σε πολλές περιπτώσεις, να «παραδώσει μαθήματα» σεβασμού, εκ μέρους άλλων Κρατών, της Διεθνούς και της Ευρωπαϊκής Νομιμότητας. 

Και, από την άλλη, ν’ αρνείται την συμμόρφωσή της προς αυτές, όταν μάλιστα πρόκειται για θύματα και ζημίες προερχόμενες από το εφιαλτικό ναζιστικό της παρελθόν, το οποίο έχει, δημοσίως και διεθνώς, καταδικάσει και αποκηρύξει με κάθε μέσο και με κάθε τρόπο.

 Υπό τις συνθήκες αυτές είναι βέβαιο ότι με την προαναφερόμενη συμπεριφορά της η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας υποσκάπτει, «εκ των έσω», την αξιοπιστία της και το κύρος της, σ’ Ευρωπαϊκό και Διεθνές επίπεδο. 

Όπως είναι λοιπόν αυτονόητο, η Ελλάδα δεν αποδέχεται, ούτε πρόκειται ν’ αποδεχθεί, καθ’ οιονδήποτε τρόπο, την άρνηση αυτή.

Πράγμα που σημαίνει ότι θα επανέλθει εν προκειμένω, δίνοντας ακόμη μεγαλύτερη έκταση και έμφαση στα νομικά -και όχι μόνο- επιχειρήματά
της.»