ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ; ΜΕΡΟΣ 1-ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 27/3/2019

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΡΦΙΑΤΗΣΑπό τον «γενάρχη» Θεόδωρο ως την τέταρτη επιχειρηματική γενιά

Οικογένεια Αγγελόπουλου

Οικογένεια Αγγελόπουλου Μίση και πάθη μιας δυναστείας ΧΡ. ΚΟΡΦΙΑΤΗΣ Η σφοδρή αντίθεση των αδελφών Θεόδωρου και Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου είχε την περασμένη εβδομάδα μια δραματική τροπή: με μια δήλωση-βόμβα που εστάλη στις εφημερίδες ο κ. Κ. Αγγελόπουλος κατηγορεί τον αδελφό του για «κακοδιαχείριση της περιουσίας», «αδηφάγο διάθεση», «αλόγιστα δάνεια», «μεταμφίεση και εξαφανίσεις εταιρειών». Αφορμή

ίση και πάθη μιας δυναστείας

Η σφοδρή αντίθεση των αδελφών Θεόδωρου και Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου είχε την περασμένη εβδομάδα μια δραματική τροπή: με μια δήλωση-βόμβα που εστάλη στις εφημερίδες ο κ. Κ. Αγγελόπουλος κατηγορεί τον αδελφό του για «κακοδιαχείριση της περιουσίας», «αδηφάγο διάθεση», «αλόγιστα δάνεια», «μεταμφίεση και εξαφανίσεις εταιρειών». Αφορμή για την έκρηξη του κ. Κ. Αγγελόπουλου ήταν η απόφαση του πατέρα Π. Αγγελόπουλου, την τελευταία μέρα του ’98, να μοιράσει την περιουσία του ­ ή, ακριβέστερα, τη διεύθυνση των επιχειρήσεων της οικογένειας ­ στα δύο, μοιρασιά η οποία προφανώς δεν ικανοποίησε τον κ. Κ. Αγγελόπουλο. 

ΤΟΝ Απρίλιο του 1986, όταν στο κέντρο των Αθηνών τα όπλα της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη» γάζωναν τον βιομήχανο Δημήτριο Θ. Αγγελόπουλο, συγκλονίστηκαν τα θεμέλια όχι μόνο της μεγαλύτερης βαριάς βιομηχανίας που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, αλλά μίας ολόκληρης οικονομικής αυτοκρατορίας. Δεκατρία χρόνια μετά, ο κλονισμός αποτελεί πλέον ρήξη και έχει διχάσει, για πάντα ίσως, μία οικογένεια που ξεκίνησε στις αρχές του αιώνα από ένα χωριουδάκι της Αρκαδίας, με μοναδικούς τίτλους τη συμμετοχή της σε μεγάλους εθνικούς αγώνες, για να εξελιχθεί σε σύμβολο της βιομηχανικής εποχής και στη συνέχεια να συνδέσει την τύχη της με κολοσσιαίες ελβετικές τράπεζες πολύ προτού ο κόσμος αποδεχθεί την ιδέα ότι οι τραπεζικές μετοχές είναι το χρυσάφι του αιώνα που έρχεται.

* Η διανομή της περιουσίας

Ο θρύλος των Αγγελόπουλων φάνηκε να ξεθωριάζει το ’86 όταν χάθηκε ο ιθύνων νους, ο αποδεκτός από πολιτικούς και τραπεζίτες οικονομικός εγκέφαλος της οικογένειας Δημήτριος Αγγελόπουλος και δεν απέμεινε από την παλαιά φρουρά των ιδρυτών της Χαλυβουργικής παρά μόνον η «ψυχή» της οικογένειας, ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, αυτός που ήταν ο τεχνικός σύμβουλος και πολλές φορές δεν δίσταζε να ξημεροβραδιάζεται μέσα στη μουτζούρα, κάτω από τα ελασματουργεία της Ελευσίνας, για να επισκευάσει κάποιο μηχάνημα. Αυτός που απαρνήθηκε την άνεση που προσέφερε η Ζυρίχη για ανάπαυση και συνέχισε στην Ελλάδα να ζει μια απλή ζωή στο Χαλάνδρι, στο ίδιο σπίτι που απέκτησε από τη γυναίκα του κυρία Ελένη Κ. Μάρκου όταν την παντρεύτηκε το 1942, με τα λιγοστά χρήματα που άφηναν αφενός τα πεταλόκαρφα του επιταγμένου, κατά το μεγαλύτερο μέρος, από τους Γερμανούς οικογενειακού εργοστασίου χάλυβα της οδού Πειραιώς και αφετέρου, η παράλληλη φροντίδα διανομής συσσιτίου σε όλους τους μαθητές του χωριού του στην Αρκαδία. Αυτός που δεν συμπαθούσε καθόλου τους ξένους τραπεζίτες, που ήταν οξύς και αδιάλλακτος με τους πολιτικούς, αντιπαθούσε τον σοσιαλισμό, τη χλιδή και το εργατικό κίνημα, αλλά ήταν έτοιμος, ανά πάσα στιγμή, να γίνει φτωχότερος ευεργετώντας το χωριό του, αρρώστους, την Εκκλησία και πάνω απ’ όλα μη ξεχνώντας ούτε στιγμή ότι οι προπάπποι του ήταν συγγενείς του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε’, που είχε εγκαταστήσει το 1776 στο χωριό του, στην Αρκαδία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο της Πόλης. Αυτός που ακόμη και στην έβδομη δεκαετία της ζωής του πήγαινε από τα χαράματα στα γραφεία της Χαλυβουργικής στο κέντρο των Αθηνών. Αυτός που στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’80, όταν ο τότε υπουργός Εμπορίου κατηγόρησε την εταιρεία για υπερτιμολογήσεις και της επέβαλε πρόστιμο αρκετών δισεκατομμυρίων δραχμών, λέγεται ότι δεν δίστασε να διαμηνύσει στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Σε σας δεν θα δώσω ούτε δεκάρα, αλλά θα δώσω τόσα και άλλα τόσα σε νοσοκομεία, σε χωριά, στην Εκκλησία»!Αυτός που πριν από λίγα μόλις χρόνια και για κάμποσους μήνες, όταν οι υπουργοί κώφευαν σε έγγραφες διαμαρτυρίες για αθρόες εισαγωγές τουρκικού χάλυβα από εμπόρους, δεν δίστασε να κάνει τη Χαλυβουργική τον μεγαλύτερο εισαγωγέα τουρκικού σιδήρου μπετόν! Αυτός που όταν τον περασμένο Μάιο προσεκλήθη και έλαβε από τα χέρια του κ. Κωνσταντίνου Σημίτη βραβείο του ΕΒΕΑ για την επιχειρηματική του δεινότητα και προσφορά, κόντεψε να του τείνει, χαμογελώντας ως ένας απλός συνταξιούχος που τον θυμήθηκαν στα γεράματα, το μπαστούνι του! Οπλισμένος, όπως λένε οι φίλοι του, κυριολεκτικά με χαλύβδινη αποφασιστικότητα, ο 90χρονος σήμερα κ. Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος, ο μόνος επιζών από τους τέσσερις γιους του Θεόδωρου Α. Αγγελόπουλου που ξεκίνησε για την Αθήνα από τον Βλαχορράπτη της Αρκαδίας το 1918, κυβέρνησε με πυγμή την αυτοκρατορία μετά τη δολοφονία του αδελφού του Δημήτριου, αλλά στα τέλη του 1998 έμελλε να έλθει αντιμέτωπος με το πρώτο και μοναδικό «όχι» που άκουσε στη ζωή του!

* Οι έριδες των αδελφών

Το ένα από τα δύο του παιδιά, ο γεννημένος το 1945 Κωνσταντίνος Π. Αγγελόπουλος, άνθρωπος χαμηλών τόνων που έζησε για πολλά χρόνια στο περιθώριο της δημοσιότητας με τραυματισμένη υγεία, στρέφεται με τον πιο έντονο τρόπο κατά του πρωτότοκου και κατά δύο χρόνια μεγαλύτερου αδελφού του, του κοσμοπολίτη Θεόδωρου Π. Αγγελόπουλου, κατηγορώντας τον, μεταξύ άλλων, για «υφαρπαγή» περιουσίας.

Μετά τη διανομή μέρους της οικογενειακής περιουσίας, προ μηνών, ο πρώτος έχει ήδη κάνει τα πρώτα του ανεξάρτητα επιχειρηματικά βήματα στην Ελλάδα αποκτώντας μερίδια σε εταιρείες του τραπεζικού, του βιομηχανικού – εμπορικού και του τεχνικού τομέα, ελέγχοντας πλήρως εφοπλιστικές εταιρείες με δεξαμενόπλοια και σχεδιάζοντας την είσοδό του στην αεροπορική αγορά, ενώ ο δεύτερος δεν θα αργήσει, όπως βεβαιώνουν οι πληροφορίες, να κάνει το ίδιο όχι μόνο στο εξωτερικό, όπου από ετών φέρεται να αναπτύσσει και αυτοτελή δραστηριότητα, αλλά και στη χώρα μας. Ο Κωνσταντίνος, πατέρας δύο παιδιών με σημαντικές σπουδές, του ηλικίας 25 ετών Παναγιώτη και του κατά ένα χρόνο μικρότερου του Γιώργου, από τον γάμο του με την κυρία Αννα-Μαρία Γ. Παπαδημητρακοπούλου με την οποία βρίσκεται από ετών σε διάσταση, αριθμεί αρκετά χρόνια υπηρεσίας σε οικογενειακές επιχειρήσεις στην Ελλάδα και κυρίως στη Χαλυβουργική, στην οποία πάντως ούτε ο ίδιος αλλά ούτε και ο αδελφός του Θεόδωρος έχουν την ιδιότητα του μέλους έστω του διοικητικού συμβουλίου. Ο πρωτότοκος Θεόδωρος από πολλών ετών ασχολείται με τις οικογενειακές επιχειρήσεις διαμένοντας στο εξωτερικό και έχει γίνει και αυτός, από τον δεύτερο γάμο του με την πρώην δημοτικό σύμβουλο Αθηνών και βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας κυρία Γιάννα Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου το έτος 1990, πατέρας δύο παιδιών.

* Η εμφάνιση της Γιάννας

Ο Κωνσταντίνος, άνθρωπος με σιδερένια θέληση, όπως τον περιγράφουν άνθρωποι του περιβάλλοντός τους που γνωρίζουν τις περιπέτειες της υγείας του, κατοικεί όπως και πριν από δεκαετίες σε ένα άνετο διαμέρισμα πολυκατοικίας στο Ψυχικό, στην ίδια περιοχή όπου διαθέτει έπαυλη και κατοικεί όταν βρίσκεται στην Αθήνα και ο αδελφός του Θεόδωρος, που δεν σκέπτεται, προς το παρόν τουλάχιστον, να εγκαταλείψει τη Ζυρίχη ή το Λονδίνο, όπου προ μηνών απέκτησε μαγευτική έπαυλη. «Σκεφθείτε δύο ξένους στην ίδια οικογένεια, στην ίδια εταιρεία, στην ίδια πόλη», εξομολογείται με μία δόση υπερβολής ένας από τους συγγενείς τους. Στα νεότερά τους χρόνια, ο μεγαλύτερος Θεόδωρος είχε χόμπι του την αεροπλοΐα, ενώ ο μικρότερος Κωνσταντίνος συμβιβαζόταν άνετα με την ιστιοπλοΐα. Ο Θεόδωρος φέρεται να προτιμά τη φιλική παρέα αστέρων του διεθνές τζετ σετ, αν όχι του πρίγκιπα Καρόλου ή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, ενώ ο αδελφός αρέσκεται να χαρακτηρίζεται «αριστερός» και χαμογελά όπως ο Τζορτζ Σόρος όταν τον αποκαλούν «προοδευτικό», προτιμώντας να αναζητεί τη φιλική παρέα του Γιάννη Μαρκόπουλου, τουΚώστα Καζάκου ή του Μίκη Θεοδωράκη. Καθένας τους φρόντισε με τον τρόπο του τα τελευταία χρόνια να «πλάσει» το δικό του, τελείως ξεχωριστό και ίσως όχι και τόσο ταιριαστό με το πραγματικό, προφίλ του.

Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ματαιώσει επαπειλούμενη δικαστική διένεξη και να «κλείσει» το θέμα, ο πατέρας Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος σπεύδει με δήλωσή του από τη Ζυρίχη στις 31 Δεκεμβρίου 1998, αιφνιδιάζοντας και τους δύο γιους του, να δηλώσει ότι ο ίδιος προσωπικώς και ουδείς άλλος ήταν ως εκείνη την ημερομηνία ο πραγματικός ιδιοκτήτης αλλά και διαχειριστής των οικογενειακών επιχειρήσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, προσθέτοντας ότι η διαχείριση των εταιρειών εξωτερικού θα ανατεθεί στον πρωτότοκο και εκείνη των εταιρειών εσωτερικού στον μικρότερο, χωρίς να κάνει λόγο σε ιδιοκτησιακές παραχωρήσεις.

* Οι πατρικές παροχές

Είχαν προηγηθεί, επιμένουν οι γνωρίζοντες, τον Ιούλιο 1998 σεβαστές πατρικές παροχές και διανομή μέρους της ναυτιλιακής οικογενειακής περιουσίας ανάμεσα στους δύο γιους, διανομή όμως που άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου. Ο εγκατεστημένος στην Ελλάδα Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έσπευσε λίγο μετά να κατηγορήσει τον «διαχειριστή» αδελφό του για «οικειοποίηση» περιουσίας που του ανήκε από το 1964, όταν στην Ελβετία και τη Βρετανία ιδρύθηκε, όπως υποστηρίζει, κοινοπραξία με μερίδια που ανήκαν εξίσου σε αυτόν και τον αδελφό του, τον πατέρα του και τον δολοφονηθέντα το 1986 Δημήτριο Θ. Αγγελόπουλο.

Ο ίδιος όμως ο Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος με την προσωπική του δήλωση αναγορεύει εαυτόν αποκλειστικό υπεύθυνο για την ως τα τέλη του 1998 διοίκηση και διαχείριση όλων των οικογενειακών επιχειρήσεων, «εγκρίνοντας» έτσι πλήρως τα πεπραγμένα του γιου του Θεόδωρου, που αμέσως μετά τον θάνατο του θείου του Δημητρίου Θ. Αγγελόπουλου το 1986 ανέλαβε να τον αναπληρώσει και να μεγαλώσει την οικογενειακή περιουσία στο εξωτερικό. Ενα νέο «όχι» από την πλευρά του Κωνσταντίνου Π. Αγγελόπουλου, με καυστικά μάλιστα σχόλια και υπαινιγμούς για ποινικά αδικήματα, στο πλαίσιο δήλωσης-απάντησης στην πατρική ανακοίνωση διά του Τύπου, έρχεται να φέρει σε ακόμη πιο οδυνηρή θέση τον πατέρα Αγγελόπουλο. Οι γιοι και κληρονόμοι του στα μαχαίρια! Ο «πόλεμος» μοιάζει αναπότρεπτος και η οργή του πατέρα εκδηλώνεται με άμεση «έξωση» από τα γραφεία της Χαλυβουργικής του απείθαρχου γιου, Κωνσταντίνου, καθώς αυτός κάνει γνωστό ότι προετοιμάζει και συνέντευξη Τύπου. Το χάσμα διευρύνεται αντί να κλείσει, ενώ στο κενό πέφτει και μια ευγενική προσφορά μεσολάβησης που έχει ως προέλευση την Κωνσταντινούπολη και το Φανάρι.

Οι σχέσεις των δύο αδελφών ­ είναι κοινό μυστικό σε υψηλούς οικονομικούς και πολιτικούς κύκλους εντός και εκτός της χώρας ­ από ετών είναι ιδιαίτερα τεταμένες. Η εύνοια, όπως η μία πλευρά υποστηρίζει, που ο Παναγιώτης Θ. Αγγελόπουλος επέδειξε στον πρωτότοκο γιο, μπορεί να είχε ως επιχείρημα επί σειρά ετών την κλονισμένη υγεία του άλλου του αδελφού, επιχείρημα τελείως αβάσιμο κατ’ αυτόν, αλλά η κατάσταση αυτή, συμπεριλαμβανομένου του εμπλουτισμού της προσωπικής περιουσίας του μεγαλύτερου αδελφού, όπως λέγεται, με ιδιωτικό αεροπλάνο αξίας κάποιων δεκάδων εκατ. δολαρίων, με πανάκριβα σκάφη ή επαύλεις αξίας αρκετών δισεκατομμυρίων δραχμών, φαίνεται να γινόταν ανεκτή από τον μικρότερο αδελφό, τουλάχιστον ως πριν από δύο χρόνια. Οι επενδυτικές επιλογές του Θεόδωρου Αγγελόπουλου με αποκλειστικά δικές του αποφάσεις ή με την παρότρυνση του πατέρα του, είτε αφορούσαν σε μετοχές τραπεζών όπως η ξακουστή UBS της Ελβετίας και σε αύξηση του στόλου δεξαμενόπλοιων είτε κατέληγαν στην αγορά ακινήτων ή την ίδρυση χαλυβουργιών στο Κάρντιφ της Ουαλίας, στην Ελβετία και στην Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών, έδειχναν να οδηγούσαν σε αύξηση του κοινού πλούτου. Η ορμητική όμως είσοδος στην οικογένεια, μετά το 1990, μίας γυναίκας με τον κυριαρχικό χαρακτήρα και τα επιβλητικά, όπως λέγεται, χαρακτηριστικά της κυρίας Γιάννας Δασκαλάκη-Αγγελοπούλου, η οποία επισκίασε τον αδελφό του συζύγου της ιδιαίτερα κατά την περίοδο της διεκδίκησης της Ολυμπιάδας του 2004 και μετά την ανάληψή της για να αναδειχθεί μέσα σε λίγους μήνες σταρ των δημοσκοπήσεων, φαίνεται να επιτάχυνε την «εκκαθάριση» του διττού συστήματος εξουσίας που αντιπροσώπευαν τα δύο αδέλφια στο πλαίσιο της οικογένειας και το τέλος της εκατέρωθεν ανοχής. Η ρήξη ήταν γεγονός από το 1996 και οδήγησε σιγά σιγά, όπως λένε φίλοι του κ. Θεόδωρου Π. Αγγελόπουλου, σε «ένα και μοναδικό σύστημα εξουσίας», με διάθεση στον μικρότερο αδελφό, κατά τα φαινόμενα, μικρότερου μέρους της περιουσίας από εκείνο που ο ίδιος θεωρούσε «δεδομένο».

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...ΜΕΡΟΣ 2

ΠΗΓΗ