Η Ληστεία του Αιώνα και η αρπαγή της ΔΕΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 19/3/2020

Κώστας Λουλουδάκης

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στη χώρα, από το 2008 έως το β’ εξάμηνο του 2016, η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος αυξήθηκε κατά 65%, ενώ το πρώτο εξάμηνο του 2017, τα νοικοκυριά πλήρωσαν την κιλοβατώρα ακριβότερα κατά 12,8% σε σχέση με το αντίστοιχο εξάμηνο του 2016! Η κιλοβατώρα στην Ελλάδα, της μαζικής ανεργίας, της φτώχειας και της ανέχειας, κοστίζει όσο στη Σουηδία, όπου όχι μόνο το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι 2,5 φορές υψηλότερο αλλά και οι κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν είναι τελείως διαφορετικές!  

Ταυτόχρονα, όμως, σύμφωνα με την Eurostat, το κόστος του δικτύου της ηλεκτρικής ενέργειας εκτιμάται ως ένα από τα χαμηλότερα στην ΕΕ!
Υπενθυμίζεται ότι η ηλεκτρική ενέργεια είναι ένα δημόσιο αγαθό (όπως η ύδρευση, η παιδεία, η περίθαλψη), που προϋποθέτει υποδομές που να εξυπηρετούν το κοινωνικό συμφέρον. Όμως, η ΔΕΗ θα πρέπει μέχρι το 2020 να έχει μειώσει τα νοικοκυριά που τροφοδοτεί κάτω του 50%, και σύμφωνα με το μνημόνιο που υπέγραψε η Πινοσετική, ως προς την οικονομική πολιτική, κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, να πουλάει ποσότητες ηλεκτρικού ρεύματος σε τιμές κάτω του κόστους στους ιδιώτες προμηθευτές, τους λεγόμενους παρόχους. Δηλαδή, αυτοί οι πάροχοι δεν διαθέτουν και δεν επενδύουν σε εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, αλλά εκμεταλλεύονται τις δημόσιες υποδομές, τα δημόσια εργοστάσια και χρησιμοποιούν το δημόσιο δίκτυο για να το διανείμουν, που όπως ήδη αναφέραμε είναι από φτηνότερα δίκτυα διανομής της ΕΕ.
Άλλωστε, η νεοφιλελεύθερη ιδεοληψία και ο καπιταλιστικός ολοκληρωτισμός προτάσσει την υποταγή όλων των πτυχών των δημόσιων αγαθών, σε χρησιμοθηρικές σταθμίσεις και χρηματιστηριακούς υπολογισμούς. Η ΔΕΗ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.

Φιλελεύθερη και επικερδής ιστορία, γιατί 4-5 ευπρεπείς μαφιόζικες πολυεθνικές με άλλους τόσους Έλληνες θυρωρούς τους, όπως ο Δημήτρης Καπελούζος ή ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, οι οποίοι, έχοντας αλληλοεξαρτώμενα συμφέροντα, έθεσαν τον δημόσιο πλούτο στην υπηρεσία του προσωπικού τους οφέλους και παράλληλα χαίρουν άκρας προστασίας από την κυβέρνηση, το ΔΝΤ, την κομισιόν, τις αγορές. Πιστεύουν κιόλας ότι δικαιωματικά κλέβουν το δημόσιο πλούτο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, επειδή κανείς ως τώρα δεν κατάφερε να τους τσακίσει την αλαζονεία…
Δόξης εγκώμιον πρέπει να απευθύνω στον Μεγιστότατο πρωθυπουργό των αγορών Αλέξη Τσίπρα, καθώς σε συνέντευξή του στις 4 Ιουλίου 2014 στην ιστοσελίδα ΤVXS με επιβεβαιώνει:«αποτελεί έγκλημα οικονομικό και εθνικό η εκποίηση και τελικώς η διάλυση της ΔΕΗ. […] Γιατί θέλουν να πάρουν έτοιμα τα εργοστάσια παραγωγής και δωρεάν τον ορυκτό πλούτο. Πρόκειται για αετονύχηδες και αεριτζήδες, παρά για επενδυτές».
Ωστόσο, ο Τσίπρας, ο Σταθάκης και η ευτελισμένη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ κατέθεσαν το νομοσχέδιο για την διεξαγωγή του διαγωνισμού για την πώληση των δημόσιων λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ. Στην νεοφιλελεύθερη γλώσσα τους ονομάζουν το ξεπούλημα «αποεπένδυση» στον λιγνίτη.
Ας γνωρίζουμε  όμως τι πάνε να πουλήσουν. Σύμφωνα με την ΔΕΗ: Η χώρα κατέχει τη δεύτερη θέση σε παραγωγή λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την έκτη θέση παγκοσμίως. Οι υπάρχουσες ποσότητες λιγνίτη επαρκούν για τα επόμενα 45 χρόνια και τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα ανέρχονται σε 3,1 δισ. τόνους και ισοδυναμούν με 450 εκατομμύρια τόνους πετρελαίου. Τα κοιτάσματα λιγνίτη βρίσκονται στις περιοχές Αλιβέρι, Δράμα, Ελασσόνα, Μεγαλόπολη, Πτολεμαΐδα, Φλώρινα. Tα αποθέματα είναι στρατηγικής σημασίας για τη χώρα, εκτός του ότι έχουν χαμηλό κόστος εξόρυξης, σταθερή και άμεσα ελέγξιμη τιμή και παρέχουν σταθερότητα και ασφάλεια στον ανεφοδιασμό καυσίμου παράγοντας το 56% περίπου της ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ.
Ταυτόχρονα ο λιγνίτης εξοικονομεί συνάλλαγμα 1 δισ. δολαρίων ετησίως και κύρια η τιμή του δεν εξαρτάται από τις διακυμάνσεις του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Εκτός από λιγνίτη η χώρα διαθέτει και ένα μεγάλο κοίτασμα Τύρφης στην περιοχή των Φιλίππων στην Μακεδονία. Τα αποθέματα Τύρφης εκτιμώνται σε 4 δις κυβικά μέτρα και ισοδυναμούν περίπου με 125 εκατ. τόνους πετρελαίου.
Για να δικαιολογήσει το ξεπούλημα,  ο υπουργός Γιώργος Σταθάκης μας λέει πως η ΔΕΗ έχει «ένα μέλλον που θα στηρίζεται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας» και όχι στον ρυπογόνο λιγνίτη. Σωστά είναι ρυπογόνος όπως άλλωστε είναι και το πετρέλαιο, όμως τα πρόστιμα από την ΕΕ που έχουν επιβληθεί στην χώρα, οι αποφάσεις της ΚΟΜΙΣΙΟΝ και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου δεν αφορούν στη ρύπανση αλλά στον δημόσιο χαρακτήρα της αγοράς λιγνίτη που δεν «επέτρεπε τον ανταγωνισμό» !
Παρακαλώ τώρα την προσοχή σας: Ο διαγωνισμός για την πώληση των μονάδων θα διεξαχθεί με δαπάνη του ελληνικού δημοσίου! Την εποπτεία του διαγωνισμού θα έχει ανεξάρτητη διεθνής εταιρεία συμβούλων, που θα έχει εγκριθεί από τους «θεσμούς» και θα ενεργεί ως «εντολοδόχος παρακολούθησης (monitoring Trustee) εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής», αλλά θα πληρώνεται από το ελληνικό δημόσιο! Τέλος, το νομοσχέδιο δεν προστατεύει από την ανεργία τους εργαζομένους των μονάδων που θα ξεπουληθούν, ενώ σε ό,τι αφορά τις εργασιακές σχέσεις όσων μείνουν, αναφέρει ότι θα διέπονται «από την εργατική νομοθεσία και τον κανονισμό εργασίας που θα καταρτιστεί σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις».
Δηλαδή, ιδιωτικός συμβουλευτικός όμιλος που θα είναι κάτω από την εποπτεία των «θεσμών», θα υπαγορεύσει τους όρους ιδιωτικοποίησης βιομηχανικών φιλέτων του δημόσιου τομέα με δαπάνη του ελληνικού δημοσίου, θα ορίσει τον μελλοντικό ιδιοκτήτη και, επιπροσθέτως, θα πληρωθεί για αυτήν την υπηρεσία από πού αλλού; Μα από το ελληνικό δημόσιο!
Σύμφωνα τώρα με την Καθημερινή τα έσοδα από την πώληση, με τη συνδρομή της Rothschild, θα κατευθυνθούν στις τράπεζες ώστε αυτές «να είναι κατοχυρωμένες προκειμένου να προχωρήσουν στην αναχρηματοδότηση του κοινοπρακτικού δανείου» της ΔΕΗ!
  Με πρόσθετη προϋπόθεση, όμως, την «μείωση των λειτουργικών δαπανών και η ενίσχυση των εσόδων της». Έτσι η ΔΕΗ για να «εξορθολογήσει» τα έσοδα και τα έξοδα της προσέλαβε την εταιρεία McKinsey.
Θαυματουργική λοβιτούρα: όλοι τρώνε από το δημόσιο ταμείο! Αλλά αυτό είναι το δόγμα του φιλελευθερισμού: Η ιδιωτικοποίηση σε τιμή ευκαιρίας όλων των δημόσιων αγαθών από μια εγκληματική και μαφιόζικη «ελίτ-αρίστων» και η κοινωνικοποίηση των ζημιών.

Εν κατακλείδι δεν υπάρχει καμία διαχωριστική γραμμή μεταξύ αυτής της επενδυτικής Καμόρα, της αστικής κοινοβουλευτικής εξουσίας και μερικών δημοσιογραφικών αποφύσεων. Ίσως έφτασε ο καιρός να σκεφτούν τα θύματα ετούτου του συστήματος τη δυνατότητα που έχουν να στείλουν τον καπιταλισμό και τους μαφιόζους εκφραστές του στον αγύριστο…
Από την εφημερίδα Πριν.

 ΠΗΓΗ