Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς Χαρίτων και Ξενοφών «χρησιμοποιήθηκαν» από τον Σαίξπηρ ως «πηγές» για τον «Ρωμαίο και την Ιουλιέττα»…

Του Γιώργου Λεκάκη

Στην Βινδοβόνη (Vindobonae, δηλ. την… Βιέννη), ο εκδότης A. Blumaue, το 1796 ξανα-εξέδωσε ένα (ακόμη) βιβλίο που ξανα-εξέθετε τον Σαίξπηρ…

Είχε τίτλο «De Anthia και Habrocome Ephesiacorum».

Το κείμενο ήταν σε λατινικά και ελληνικά.

Η έκδοση σε σχήμα 4o (21x15,8 εκατ.).

Η έκδοσις του αρχαίου ερωτικού μυθιστορήματος του Ξενοφώντος,
από τον Blumaue, το 1796 στην Βιέννη.

Το έργο αυτό ήταν του Έλληνα συγγραφέα Ξενοφώντα[1] του Εφεσίου(Xenophontis Ephesii, 2ου - 3ου αιώνα μ.Χ.), και εξιστορεί την ερωτική ιστορία (το… love story) της Ανθείας και του Αβροκόμη!

Το έργο για πρώτη φορά εδημοσιεύθη μετά λατινικής μεταφράσεως το 1726στο Λονδίνο. Έκτοτε ανετυπώθη πολλάκις, δημοσιευθέν σε μεταφράσεις σε διάφορες γλώσσες. Μάλιστα, παράφρασις αυτού, στην νεοελληνική εδημοσίευσε ο Χρ, Καρρέ στην Σμύρνη, , το 1871, όπου και έγινε δημοφιλές λαϊκό ανάγνωσμα (σήμερα θα λέγαμε... μπεστ σέλλερ)…

Πρόκειται για ένα από τα πρώτα ερωτικά μυθιστορήματα του κόσμου!

Tο «Τα κατ' Άνθειαν και Αβρακόμην», ή (τα) «Εφεσιακά», γραμμένο στα ελληνικά, αποτελείτο από 10 βιβλία![2] Το σωζόμενο αποτελείται μόνο από 5μόνο βιβλία, που θεωρούνται επιτομή / περίληψη του πρωτότυπου έργου! Γι’ αυτό και στην έκδοση του Μπλουμ, το 1796 σημειώνεται «libri V»…

Ο συγγραφεύς πρέπει να εμπνεύσθηκε το μυθιστόρημά του από την«Οδύσσεια» του Ομήρου: Η καημένη Άνθεια απήχθη από πειρατές κατά τον μήνα του μέλιτος! Τόσο όμορφη και νεαρή που ήταν, έγινε αντικείμενο πολλής ερωτικής λαχτάρας. Αλλά, ως άλλη Πηνελόπη, κατάφερε να διατηρήσει την συζυγική της πίστη, αναζητώντας τον σύζυγό της σε όλην την Μεσόγειο… ώσπου τον συναντά στην Ρόδο και διηγούνται τα παθήματά των…

«Η διήγησις, μολονότι ενιαχού είναι σύντομος, εν τούτοις δεν στερείται χάριτος και ακριβείας!», έλεγαν οι κριτικοί… 

Ακόμη πιο κοντά στο γνωστό ως σαιξπηρικό θέμα είναι το ερωτικό μυθιστόρημα του Χαρίτωνος (2ος - 1ος π.Χ. αι.[3] εξ Αφροδισιάδος Καρίας[4]) τα «Κατά Χαιρέαν και Καλλιρρόη». Ο Χαρίτων είναι ο πρωιμότερος όλων των μυθιστοριογράφων.[5] Το 8τομο μυθιστόρημά του «Τα κατά Χαιρέαν και Καλλιρρόην»[6] - που έχει διασωθεί ολόκληρο![7] - θεωρείται το παλαιότερο πλήρως σωζόμενο ιστορικό μυθιστόρημα – τουλάχιστον – στην δυτική λογοτεχνία. Ο Χαρίτων ήταν γραμματεύς του ρήτορος Αθηνόδωρου. - ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκη «Άγνωστη Μικρά Ασία».

Τα έργα αυτά θεωρούνται μία από τις ελληνικές «πηγές» του «Ρωμαίου και της Ιουλιέττας» του Σαίξπηρ.

Στην σελίδα του τίτλου του βιβλίου του Ξενοφώντος, της εκδόσεως Μπλουμ, συνεχίζει ως εξής: «Graece et latine recensuit supplevit emendavit latinevertit adnotationibus aliorum et suis illustravit indicibus instruxit Aloys.Emeric. liber baro Locella», δηλ. βελτιωμένη έκδοση στα λατινικά, κάτι που μας κάνει να επιβεβαιώνει πως το κείμενο ήταν γνωστό πολύ ενωρίτερα…

Και φυσικά δεν ήταν τα μόνα «λαβ-στόρις» που κυκλοφορούσαν στην αρχαιότητα: Θυμίζω ενδεικτικώς ακόμη, το «Λευκίππη και Κλειτοφών» (τουΑχιλλέως Τάτιου), τα «Αιθιοπικά» (του Ηλιοδώρου), το «Δάφνις και Χλόη» (του Λόγγου), κ.ά.

Έτσι καταρρίπτεται και το ψέμα πως το μυθιστόρημα, ως λογοτεχνικό είδος,

είναι εφεύρεση του… Μεσαίωνα…

ΠΗΓΗ: Γ. Λεκάκη «Άγνωστη Μικρά Ασία».

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.