ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΊΔΩΛΟ

            

       ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΊΔΩΛΟ

 Χρονιάρες μέρες ,είπε ,,κοίτα   τις  νεραντζιές ,τι ωραία που μυρίζουν.
Τι ευωδιά είναι αυτή .Ειδικά το βραδάκι ηηη το πρωί .
Προτού ξεχυθούν οι εξατμίσεις., που βγάζουν στην επιφάνεια την σήψη  των αιώνω...
Ανάθεμα σε αυτόν που ανακάλυψε την πίσσα ,να είναι κυρίαρχη στην εποχή μας .
...λες και ρούφηξε με την μαυρίλα της ,όλα τα καλά του ανθρώπου και της ζώντας φύσης..
Όμως αυτή η αίσθηση του ωραίου. της ομορφιάς. της ευωδιάς από τους ανθούς,αυτή η αναγέννηση της φύσης, αυτή η ηδονή...  Δονεί την ένωση, να γινει ο έρωτας ερώτηση.
Να ερωτάς ,πού είναι κρυμμένη ουσία της ύπαρξης...
αυτή η υψηλή δόνηση, η ηδονή που δονεί τα πάντα γύρω απο την εξέλιξη και τα ενώνει σε ένα για να δημιουργήσει.
 ..Πόσο ξελογιάζει την ψυχή και ηρεμεί τα συναισθήματα ....


    Μέρες άγιες ,,πλησιάζει η ανάσταση...
Μια έννοια έχει περιτυλίξει την σκέψη του...
μέρες τώρα και όσο πλησιάζει η ανάσταση ,τόσο πιο πολύ του κυκλώνει το μυαλό...
Είδε ένα φως μια έννοια που είχε ένα δρώμενο...
Σαν κάτι να άνοιξε μπροστά του, το ειδε και σε κλάσματα της αχτίδας έκλεισε αυτό που άνοιξε... Κώλυσε στο κεφάλι του αυτό που είδε...
Ειδε λέει, ότι ήταν σε ένα καθρέφτη και έβλεπε μέσα από τον καθρέφτη. Παρατηρούσε εξω...
Ειδε τον εαυτό του ,σαν είδωλο με σάρκα, σαν σκιά του φαινόταν η σάρκα και να τον κυνηγάν κάποιοι που κράταγαν κόκκινες λαμπάδες με λίγο φως του κεριο...
Έντρομος ,άνοιξε μια πόρτα και πέρασε πίσω από τον καθρέφτη .Εισήλθε  μέσα στον καθρέφτη μαζί με  τον παρατηρητή εαυτό του και έβλεπε έξω απο το καθρέφτη...
Τότε σαν να έσβησε το είδωλο της σάρκας μέσα στο είδωλο που ήταν σαν πρωτότυπο  του.

 
  Μεγαλη παρασκευή ...ο καιρός λίγο μουντός, όπως γίνεται πάντα... ....θλιμμένος...
Και πώς να μην είναι θλιμμένος όταν κάποιοι ,με αυτό που έκαναν, ήταν σαν να πήραν την ανοιξη...Την πύλη που ανω ανοίγει...
Σαν να χάθηκε ο δρόμος της επιστροφής της Περσεφόνης...
Σαν να περίμεναν απέξω απο την πύλη του Αδη ,να φέρει ο Ορφεύς την Ευρυδίκη!!!
 Άραγε...πόσο πίκρα σκόρπισε στα πλήθη ,που περίμεναν  και είδαν μόνο τον Ορφεα  ,ορφανό , μόνο δηλαδή...
Έμοιαζε δίχως μορφή ,άμορφος ,χωρίς την ευρεία δίκη .Αυτη που θα μας έβγαζε από την μαυρίλα της Γης... 
Αυτή που θα δημιουργούσε την Δα ,γη μητερα ολων ...σε άλλες μορφές ,ανωτέρας έκφρασης!!!

  Κόκκινα βάφουμε απο τότε τα αυγά.Δηλαδή σκέφτηκε,οι επιθυμίες του Ορφέα ,που σκέφτηκε μόνο την πάρτη του,είναι το κόκκινο και το ΟΩ είναι ο κύκλος της μορφής και της υψηλής έκφρασης του κύκλου,απο πολλών ομόκεντρων μικρών.

 Συνθέτουν το ΕΝ κύκλο..
  ΑΑΑΑ κάτι κολλάει τώρα με το κόκκινες λαμπάδες που είδε ,,,αναφώνησε ,εσωτερικά δυνατά,,  ,
Μια σφίγγα στριφογύριζε στο αυτι του ,,,και έκοψε την ροή σκέψη του
-----κάτσε μην με τσιμπήσει ----
Αυτες οι σφίγγες, πάνε παντού ,,,ενώ οι μέλισσες μόνο στο ανθό,,,,,Έτσι κάνουν οι σφίγγες ,,σου παραπλανούν τις σκέψεις με ψευτο διλήμματα...
Σφίγγα δεν είναι οι επιθυμιες ;;; Ποτε αγαπανε ,,αλλα οταν δεν σου δινουν,, μισείς... γινεσαι μισός...χωρίζεσαι....
Αλλά απο πού;;;

 Τελος πάντων, σκέφτηκε..Η σφίγγα είναι σαν το εγώ. 
Κάνει οτι βλακείες για να λέει ότι κάνει κάτι.Σαν την σφίγγα παει ,στα σκατά και στον ανθό,,,,

  Τα φαναράκια του επιτάφιου ,φώτιζαν άχνα μπρος τα φώτα της κολόνας....
 Αυτά όμως ,πηγαίναν στην περιφορά ,ενώ οι κολόνες ,ήταν στάσιμες και ας εφεγγαν  περισοτερο. Δεν εβλεπαν, παρα μονο ενα κομματι της περιφορας ,σαν τις λαμπάδες, μεγάλες ,ίσιες ,άλλα με ένα αεράκι έσβησε η φλόγα...
''Δεν είναι οι λαμπάδες για περιφορά ...φωναξε καποιος...Μονο τα φαναράκια!!! Σήμερα που φυσσα, ο ανεμος τις σβηνει''
 Ο ανεμος εεεε ....σκέφτηκε  ηρεμα κουνώντας το κεφάλι σαν συγκατάβαση της σκεψης του ,που συνδύασε ,με αυτό που ακούστηκε στον αερα ,από κάποιον ...
 Ο νους ο αδαμαστος ..."ανεμος" αυτος που δεν  ξερει να νεμει , οτι κατσει ,σαν το εφηβο ασπρο αλογο .Λείπει η λογική,και τρέχει στα χωράφια ανεξελεγτα ,ξοδεύοντας την δύναμή του...

  Η ευωδία απο το θυμιάματα και ο μυρος εξευγένιζαν γύρο την εικονα....  Υπερχείλιζε ολο αυτο το σκηνικο ,με το πληθος κοσμου ,στην περιφορα...
 Το μυρο σαν μια βάση ,όπως ομηρος στα πόδια, που μας κάνει να κινούμαστε,σαν εγρηγορση των συναισθηματων...Ετσι και το μυρο, έτρεχε σε όλη την φύση γύρω,σαν να ήταν ενα έναυσμα αγαλλίασης των πάντων και απλώνονταν μαζί με το Ο ΓΛΥΚΥ ΜΟΥ ΕΑΡ που ψαλλόταν ...
Σαν πονο της πάνα άγιας ,,σαν την γη που από αυτό το φρέαρ που φράζει ,,,γινοταν ΕΑΡ ξέφραγμα ,,,ενωσης και προσδοκιας ...
Μαζι με αυτες τις νεραντζιές,που τα ανθη της , ενωνοταν με την τελετουργια της περιφορας ....Τις νεραντζιές τις φύτεψαν σαν κάτι άχρηστο, που τον καρπό της μόνο για διαδηλώσεις κανει .Αλλα κανένας, δεν φαντάζονταν, ότι θα λάβαινε μέρος στην μεγαλύτερη διαδήλωση της φύσης!!! Της απαρχης ενωσης ...Στην περιφορα του ΕΑΡ, στην αξια του ΦΩΤΟς και να τυλιξει με το ανθο της ,Την χρυση εσπεριδα ,
της Ταφης και της Αναστασης ,,
Στο κυκλο της περιφορας,
Ενωση, Δημιουργια ,Εξελιξη ,
  Μα ο Ιασωνας ,γιαυτο εκλεψε τα χρυσα μηλα των εσπεριδων....Οι νεραντζιες ειναι η πρωτομορφη των εσπεριδοειδων ...


Οι κάθετες λαμπάδες οι κόκκινες ,των επιθυμιών ξερές απο φως .
Λογο του ανέμου και του βραδινού αγιάζι ,,
έτρεχαν να ανάψουν ,από κανένα φαναράκι ,,
 Δαδα  το φαναρακι, Δας, η δαδα που καλει, δειχνει τον κυκλο... Δάσκαλος ...
Σαν τις λαμπαδηδρομιες στα Παναθηναια,, προς τιμην ,της γνωστικης, λογιας ,παν αγιας Αθηνας,,,,
 Άναβαν οι κάθετες λαμπάδες,, ομως οσο και αν καιγόσουν, κρυβοντας το αγιαζι και το αερακι με τα δαχτυλα ,που αντι να δειχνουν, κρυβουν την υλη την φλογα, αυτη σβηνε με την πρωτη πνοη του,
Αναρωτιεσαι τότε ..Η λαμπάδα δεν είναι φαναράκι ,ουτε δαδα ,αυτη  Η λαμπάδα μόνο στον Αδη λάμπει... Εκει που δημιουργει σκιες και δεν εχει αερα του νωος ...
Και αυτη καθετοτητα;;;
 Μια ροη μονο, το πάνω κάτω,λες και δεν υπάρχει το άπλωμα,η εξέλιξη,η ένωση!!!
Καλη η αναπαραγωγη ,αλλα αμα δεν εχει ενωση δημιουργιας,κλαδια γνωσης και λογικης σαν ισοσκελες σταυρο ,,,,,
Πώς να νοησεις που εισαι ;;;;;Πώς να γινεις συνειδητος;;;


   Η περιφορα....Αυτος ο κυκλος ,περι του Ταφης, αυτος που διαδραματιζει ,την εγκλωβισμένη αφη....
 Εδω στοΤ χωρις πανω γραμμη εξελιξης
  Ολος ο επι τ αφειος, που κυκλιζεται ,μεσα στα στενα των δρομων ,της κοινωνιας των πολεων ,Ποσο θλιψη κρυβει ,,,
Αυτη  ομως η ενωση  του μυρου των ανθων, Του ω γλυκύ μου εαρ,,,
 ποσο σε μαγνητιζει .για να ψάξεις να βρεις ,σε αυτό τον κατω κοσμο ,κατι που κρυβει για την αληθινη δημιουργια ????
Κατι ,που να σου λεει, Να εδω κρυβεται η Αναταση της Υπαρξης ,,
Η   περιφορα του επιταφιου, έκλεινε προς την εκκλησία ,,
Σαν να βγηκαν ,ολα τα συναισθηματα εξω και τωρα ξαναπηγαινουν ,νομοτελιακα στο Νου

  Μέσα απο τις τεράστιες τζαμαρίες των καταστημάτων ,προβαλλόταν , σαν ειδωλο ολη η περιφορα ..Το πληθος ,τα φωτα ,απο τις λιγοστες ,λαμπαδες και κερακια και τις κολονες  Απο τα φαναρακια και τις δαδες ,που κρατουσαν ,μπροστα και πισω ,απο τα εξαπτέρυγα και τον ανθοστολισμενο επιταφιο
..Αραγε ,,το ειδωλο στα τζαμια ,θα μπορουσαν να γευτουν ,την ευωδια της ανοιξης ??
να αφουγκραστούν ,αυτο που ανοίγει στην γη, την εκσταση της δονησης ηδονης ,που κινει την ενωση ,,
ΗΗΗΗΗ  Ζει στην πλανη ,οτι απλα ,αντικατροπτιζει μια περιφορα ,ενός κυκλου ,σαν την πλανηση του πλανητη ,αν δεν γινει παλμος δονησης ???....αναρωτήθηκε,,χωρις τιποτα αλλο ...
 Δεν γνωριζε ,Ολα αυτα εμπλεκαν στο μυαλο και μηχανικα ,ηταν στην περιφορα του επιταφιου που οδευαι στην εκκλησια .....
Απο το μπαλκονι .ενα παιδάκι αναρωτήθηκε προς τον πατερα .του ανεμελα και φωναχτα .οπως αναρωτιουντε τα παιδια
ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ .???//

Επιτελους ,,,σκεφτηκε και κουνησε το κεφαλι του συγκαταβατικα ,που το παιδι μαζεψε τις απλωμενες σκεψεις του ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

      Ο ναός δεχόταν τον επιτάφιο .Σαν νους που δέχεται όλα τα στοιχειά από μια περιφορά..Όμως εδω ,δεν τα τοποθετούσε  σε σκοτεινή πλευρά .,Σε μια άκρη για να το κάνει ασυνείδητο. Τοποθετήθηκε  σε περίοπτη θέση στο κέντρο, με όλα τα φώτα των πολύ ελαίων αναμμένα .

            Τα άνθη που στόλιζαν τον τάφο ,παρότι κομμένα ,νεκρά ,εξακολουθούσαν να ευωδιάζουν. Κοντρα στον θάνατο .Ζωηρά, σαν να έλεγαν, ότι τον ανθό το ανω θεώ .αυτό που δημιουργεί  και να με θανατώσεις του χρόνου θα ξανά επιστρέψω ζωντανο,δεν μπορείς να το σταματήσεις θάνατε  αυτό
.Εδω οι νόμοι τις δημιουργίας της αναγέννησης είναι ξέχωρες από την αρμοδιότητα σου .
Πόσο άραγε μοιάζουν οι ρίζες του άνω θεώ με το άνω θρωσκω ..αναρωτήθηκε….
Ένας νεωκόρος έφερε ένα ψεκαστήρα και ψέκασε με νερό τα ανθη,,,
Αυτά λες και πήραν πνοή ..από τις ψιχάλες του ύδατος ,,Έμοιαζαν σαν να είδαν την ροη .ύδωρ ζωής ,,και με το είδα το φως, έδαφος  ξαναεπιστρεφουν αυτή την αποδοχή της ζωτικότητας, που είναι η δημιουργία  .
 Άψογο .τέλειο συναίσθημα .Τόσων ετών επιγνώσεων ,εμπειριών, για να βγάλουν αυτό το ανώτερο συναίσθημα της ΑΓΑΠΗΣ

     Σίγουρα εδώ δεν είναι μια εικόνα αποτυπωμένη, που την ευωδιάζουν τα άνθη , κόντρα της Τ αφής και του θανάτου ,,
Ενα είδωλο νεκρό πίσω από ένα τζάμι ,,Είναι μια ..έννοια .ολάκερη έννοια που .θέλει κάτι να καταγράψει σαν γνώση συμπαντική .
Είναι ένας φάκελος ένα αρχείο,που  εκει μέσα, έχουν τοποθετηθεί, εκατομμύρια επιγνώσεις ,,σκηνικά ,,ηθοποιοί ,εναλλαγές σεναρίων ..εποχές
 .Αλλά όλες έχουν μια πηγή ΕΡΓΟΥ .καταλήγουν στο ίδιο δίδαγμα ,διδαχή
Σχετική εικόναΈτσι μάλλον, πρέπει να τοποθετείτε στο αρχείο της συμπαντικής  ΓΝΩΣΗΣ.
Εμείς εδώ ψάχνουμε να αναλύσουμεκαι να συγκλίνουμε …
Αρα εδώ ,τα περισσότερα δρώμενα, που παίζουμε  στην ζωή μας, έχουν κομματιαστεί σε ένα στενό σοκάκι ,με γκρεμό από κάτω υποτίθεται., που φοβούμενοι την έννοια θανάτου μένουμε στο στενό αυτό μονοπάτι ,βλέποντας μόνο αυτό που μας έδειξαν, σαν μονοπάτι της περπατησιά μας …...
      Άραγε ποιο το έκαναν αυτό???
 Μάλλον αυτοί που θανάτωσαν  την εικόνα που υπάρχει στον επιτάφιο ???---αναρωτήθηκε  με απορία ..
Μα εδώ δείχνει τελικά ότι την εικόνα θανάτωσαν. όχι την ύπαρξη την εκδήλωση της δημιουργίας ???
Τότε ο ιερέας βροντοφώναξε  << ΠΑΤΕΡ ΑΦΕΣ ΑΥΤΟΙΣ ΟΥ ΓΑΡ ΟΙΔΑΣΙ ΤΙ ΠΟΙΟΥΣΙ>>
Αυτοί σίγουρα είναι αυτοι που θανάτωσαν ,Μπορεί και εμείς όλοι μας  που προχωραμε σε μια σκαλωσιά με πρότυπο τον θάνατο.
 Έχουμε ποτιστεί με την ιδέα του θανάτου ,,
Αρα είναι μια εκδήλωση ειδώλου της ΖΩΗΣ που παίζουμε το ρόλο του θανάτου ..αφού έτσι μας δίδαξαν στον ρόλο ..
Αποτέλεσμα εικόνας για ου γαρ οίδασι τι ποιούσι             Πωπω δηλαδή παίζουμε σε ένα έργο, σαν ηθοποιοί, δηλαδή είδωλα που κινούνται ,δρουν .δημιουργούν ,αλλά με σκηνικό  μιας πράξης του ΟΛΟΥ ΕΡΓΟΥ ..
ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ,,,??? Αναρωτήθηκε με αμφιβολίες ,,δεν μπορούσε να το χωνέψει αυτό μέσα του
Ωραία αναρωτήθηκε ..ο σκηνοθέτης.. το είπε ο ΠΑΤΗΡ ο ιερεας . σε ένα ΟΛΟ ΕΡΓΟ αναμφισβήτητα,,,,
,Αρα εδώ με την φράση ΑΥΤΟΙΣ εμείς δηλαδη, παίζουμε μόνο μια πράξη, εδώ στην γη από ένα σκηνοθέτη, που μας δίδαξε σε αυτό το σκηνικό το γήινο, να παίζουμε μόνο ότι του άρεσε αύτονου,Την πράξη του θανάτου

 
       Μα τι βλακεία τελικά ..???? Όλα δείχνουν ότι το έργο είναι κομμάτι και ΌΧΙ ΤΟ ΟΛΟ ,….
Το δείχνουν τα λουλούδια, τα άνθη .που στολίζουν τον επιτάφιο.Ευωδια,, ζουν αν και νεκρά και του χρόνου αναγεννούν ,,
Εμεις που δημιουργούμε  ..το δέντρο μας ,τα παιδιά μας /
Με τις ιδέες μας τα πάντα,  υλοποιούνται στη γη ,,υλοποιημένες ιδέες δικες μας. δεν είναι όλα αυτά που μας περιτριγυρίζουν σαν σκηνικά?
Αλλα άμα έχουμε σαν είδωλα της ζωή την πράξη του θανάτου ,,ετσι μονο μας διδαξαν,,,,;;; Σκαφτικά σε ροη  
Αρα, αρα τελικά , τι περιμένεις να δημιουργεις ??
Σκεπτικά μονο του στυλ , να περάσω εγώ την σκαλωσιά μην πεθάνω μπορούν να αναβλύσουν από το μυαλό μας ,,ηηηη να κόψει το λαιμό του ο άλλος ,ΑΡΑ ΤΙ ΘΑ ΓΕΝΗΣΟΥΜΕ ΑΠΌ ΤΑ ΣΚΕΠΤΙΚΑ ΑΥΤΆ ΜΟΝΟ ,Σταύρωσε τον μωρέ, μην τον εχουμε στην σκαλωσιά μας σαν εμπόδιο …
Να γιατί η πισσα παντού,,,Να γιατί η ανωμαλία παντού ??Να γιατι το εγω σαν σφίγγα  ΝΑ  νομιζει ,,Ενώ βουτά στα σκατα και στο άνω θεω ανθό ,,,,
Ρε τι γινεται ,,σκέφτηκε ,,
τελικα ,αμα δεν έχεις πάρει θέση να βλέπεις ,,,???Στα εργα του  ΕΙΔΩΛΟΥ ΤΟΥ θανατου?? Σκατα  θαεπιπλεουν  ,,,,και μετά λίγο μέλι για να κατεβαίνουν πιο γλυκά ,,
Στο θάνατο ,,υπάρχει η αρρώστια ,,άρα σου δίδυμε την θεραπεία ,,,όχι την ίαση να σε θεραπευουμε να μας εχεις αναγκη  ,,με αυτές τις σκεψεις ,αποχωρησε από τον ΝΑΟ …...

                   
 Την αλλη μέρα ο ήλιος φώτιζε ανεξάρτητα και χωρίς διακρίσεις τα παντα,
Αυτος δεν πέφτει  στην παγίδα του ειδώλου ζωής των ανθρώπων, που τον λένε θάνατο ..
Οι καμπάνες χτυπούσαν σε ήχο άλλων συχνοτήτων,, όχι των βαρειών, των πένθιμων,,,,,Ηηταν γύρω στις 10 το πρωί Σάββατο μεγαλο Σάββατο,, μια που ο κρονος νομιζε ότι νίκησε,,,,
Ο ναος ειχε αλλάξει στρωσίδια ,,δεν ηταν αυτά ,τα απρα κοκκινα βαθεια μωβ ,,Ηταν λευκα φωτεινα,,,,εψαλαν  ύμνους ,,,
Ωραια αυτή η μουσική η βυζαντινη,,,,Σε κτυπάνε οι συχνότητες στην ψυχη,,λες και συντονίζατε σε κάτι άλλο από το έξω μας ,,Στρέφουν μέσα μας συνχρονιζοντε  Εργο του Διόνυσου αυτό , Μας έδωσε παρακαταθήκη , πολλούς δρόμους συχνότητες για τα κέντρα της ύπαρξη μας ….
Ειχε πει καποτε ο Θοδωρακης ο μουσικοσυνθέτης ,,
Οχι μόνο μινόρε ματζόρε ,που πήραν οι δυτικοί ..αυτοί έξαλλου, που να μπορέσουν να καταλάβουν από Διόνυσο και ελληνική ψυχή,,,,

 
    Άναψαν οι πρώτες λαμπάδες,,,Μες στο ναό από την άσβεστο καντήλα ,,
Εκει μέσα στο ναό δεν σβήνουν οι λαμπαδες ..εχουν προστασια του νοως ,,,
Αναψαν σαν επιγνώσεις που διασπαρθήκαν παντού ,,
Ολες μαζι αστραψαν τον ναο ,,,
Εφεξαν τα πάντα, αφου ο ναός πάντα έχει την τάση,, ολες τις επιγνώσεις να τις κάνει γνώσεις σε μια έννοια και ΔΙΔΑΧΗ
Να καταγραφει σαν ΜΙΑ ΓΝΩΣΗ ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ,

      Τοτε ο ιερέας διαβάζοντας το ευαγγέλιο με ευλάβεια,, φώναξε
 ,Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΕΊ ,,,,
Το περιμενα …..
Οι συμπαντικοι  νομοι δεν επηρεάζουν, την εδώ σλη σνοθεσια των ειδωλων
Το έδειχναν τα ανθη ,,,,
Οι καμπάνες χτυπούσαν χαρμοσινα, με συχνοτητα άλλη, που έδιωχναν την μαυρίλα ,,,

Όπως ο ναος έφεγγε και ολοι, ηταν χαρούμενοι ,παροτι οι ανδρες Μαθητες του Κυριου δεν πιστεψαν,,,,
 Κοιταει μια εικονα ,    Καθρεφτιζε …

  Δεν εβλεπε ,τι ειχε μεσα ,,αλλα εβλεπε τον εαυτο του μεσα ,,το ειδωλο του ,,

Κραταγε  την λαμπάδα και πολλές λαμπάδες γύρω του,
Οπως τρεμόπαιζε η φλόγα, έμοιαζε, σαν να τρεμοπαιζουν, όλα γυρω του, μονο το ειδωλο στη εικόνα, ηταν σταθερο,,δεν επηρεάζονταν από της σκιες και παιξίματα..
Ηταν σταθερο στην θεση, του φωτεινο, λες και ήξερε από όλο αυτό το σκηνικο των ειδωλων του θανατου //
Λες και ήξερε την σκηνοθεσία του μαύρου σκηνοθέτη ..
Ηξερε ότι οι νόμοι, είναι άλλοι και δεν το πειράζουν στο επίπεδο ενός Ναου ,,
Άραγε μήπως εκείνο είναι το ΠΡΩΤΟ ΕΙΔΩΛΟ και εδώ το είδωλο μιας πράξης του ???

ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ ΕΦΩΝΑΞΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ,,,,,,,,,, Ο ΕΝ

Το βράδυ είπε ο ιερέας θα έρθει το ΑΓΙΟ ΦΩΣ

        Ωραία να  φωτίσουμε το βράδυ…...  Ειπε στην νεοκορησα,, φεύγοντας από τον ναο .,,,,η οποία τον κοίταξε απορημένη