Η ΣΚΙΑ

  

               Η ΣΚΙΑ 

Πειραιάς ,σε μια γειτονιά ,,στα μέσα της δεκαετίας 1970-
δυο παιδιά μεγαλώνουν ,παίζουν και πάνε μαζί σχολείο
 ίδια ηλικία,,ίδια τάξη  
ο Σταύρος και ο Σάκης 
ο Σταύρος από φτωχή οικογένεια
 που οι πεποιθήσεις του πατέρα
 του επειδή έβγαζε το μαντίλι με λάθος χέρι
 χωρίς να έχει περαιτέρω δράσεις 
είχε μερικές αποτυχίες στην σκακιέρα της ζωής ..
Μεροδούλι μεροφάι,, σταμπαρισμενο αυτό και στάνταρ 
Έτσι έπρεπε είπαν τα <<φρονήματα>> και έτσι έγινε 

ο Σάκης ήταν καλύτερα...ζούσαν πιο άνετα,,,
πολλά λέγανε για την δράση του πατέρα του στην κατοχή
 αλλά αυτά όλα ..τα παιδιά δεν τα μασάνε ..
έχουν μέσα τους την αγνότητα της φιλότης 
και τέτοια κόλπα των μεγάλων τα διαλύουν 
με ένα χαμόγελο όταν ανταμώσουν και συνεχίζουν την εξερεύνηση 
του κόσμου τούτου μέσα από ένα παιχνίδι, μια φαντασία,
που ξαφνικά παίρνει σάρκα και οστά στα μυαλά ταυτόχρονα και των δυο 
και έτσι παίζουν το παιχνίδι ,,αυτό το παιχνίδι 
 που εκείνα θέλουν,,, στον  κόσμο που δημιούργησαν ,,,

Τότε το σχολείο ήταν 6 μέρες και τα Σάββατα,,,
και  πρωί μια βδομάδα και απόγευμα την άλλη 

Το πρωινό διάβα προς  σχολείο ο ήλιος είχε ανοίξει τις φτερούγες του 
αργά για να φωτίσει με την αύρα  του τον τόπο 
και τα παιδιά αυτό το ένιωθαν στο πρόσωπο τους 
που τους δρόσιζε η αυγή 

Μια μέρα ο Σάκης γυρίζει προς τα πίσω το κεφάλι του και φωνάζει ..
-Σταύρο δες κοίτα πόσο μεγάλος είμαι;;;
κοίτα η σκιά μου ...πωπω μεγάλος ...
Σηκώνει και την τσάντα του ..
πωπω κοίτα τώρα έγινα τεράστιος...
γίγαντας... όλα τα νικάω ...όλα είναι δικά μου

-Ρε Σάκη μια σκιά είναι που είναι ακόμη χαμηλά ο ήλιος 

Ο Σάκης όμως τίποτα δεν άκουγε.
 Κοιτούσε πως να γίνει πιο μεγάλος ...
έτσι νόμιζε ότι είναι γίγαντας

Όταν υπήρχε το απογευματινό μάθημα 
 τα σχολεία τότε 
σχολουσαν  προτού δύση ο ήλιος 
και πάλι ο Σάκης επαιζε με την σκιά....

-Είδες Σταύρο και το απόγευμα γίνομαι ακόμη πιο μεγάλος 
σκέψου το φεγγάρι  που μας φέρνει το σκοτάδι σκέψου ....
Ολη την γη έχει δικιά του..
Κοίτα ...κοίτα πω πω μια σκιάρα 
Άμα μεγαλώσω θα κάνω τεράστια σκιά
 για να τα έχω όλα δικά μου 

Περάσαν τα χρόνια 

Ο Σταύρος κάθε πρωί κοιτούσε τον ήλιο 
έκανε τον σταυρό του και έλεγε από μέσα του 
κοιτώντας τον ήλιο ,
να τον φυλάει από τις κακοτοπιές όλη την ήμερα,
είχε μπλέξει με τις οικοδομές,
είχε χτίσει μια πόλη...
Και όμως τώρα αυτό το μικρο σπιτάκι
 που έχει την φαμελιά του 
του ήρθε χαρτί για κατάσχεση 

Ο Σάκης είχε γίνει μεγαλοστέλεχος, τραπεζικός...
 το λύσε και δέσε 
Κάθε απόγευμα πήγαινε στην ταράτσα του κτιρίου 
που έβλεπε πιάτο την αττική
κόντρα στον ήλιο που έδυε και σήκωνε τα χέρια του 
να κάνει τεράστια σκιά σαν να καλύπτει την πόλη όλη
και φώναζε ''έχω την μεγαλύτερη σκιά
 που τα καλύπτει όλα!!!
 δικά μου όλα!!!''

ΑΠΕΡΓΙΑ 
το κέντρο κλειστό,,
 τίποτα δεν κυκλοφορεί 
Ο κόσμος συγκετρωνονταν
 προς το σύνταγμα διαμαρτυρομενος
 για αυτή την κατάσταση εσωτερικής κατοχής και ανέχειας 

Ο Σάκης κατεβαίνει με το ανσασερ,
 φοράει τα μαύρα γυαλιά του,
καλοντυμένος όπως αρμόζει σε ένα μεγαλοστελεχος...
με την πανάκριβη καμπαρτίνα του την μαύρη 
και τον πλούσιο χαρτοφύλακα του...

Επρεπε να διασχίσει την σταδίου και να περάσει 
την πλατεία Συντάγματος από κάτω
 για να ξεφύγει τον κλοιό της απεργίας 
τώρα που είναι ακόμη νωρίς 11 το πρωί 
γιατί άμα μαζευτούν κατά της 1 
τότε θα είναι δύσκολα τα πράγματα ...

Σήμερα θα πάει πολύ κόσμος στο σύνταγμα ,,
άκουσε από την ρεσεψιόν του γραφείου ,,,
έτσι προχωρώντας ,,και σκέφτονταν την συνάντηση
 που θα είχε με κάτι ξένους
 στις τρις το μεσημέρι στον αστέρα 

ρε ο Σάκης ,,,,,ρε Σάκη ,,
Αυτές οι παιδικές φιλίες όσο κι αν μεγαλώσεις
 ότι και να φοράς όσο και να θέλεις να δείξεις 
ότι είσαι άλλος,,,,, δεν γίνεται ,, 
Έχει σταμπαριστεί  η μορφή του <<είναι σου >>
από την παιδική αγνή φιλότης
 που εχεις παίξει με τον φίλο σου 
όλες τις μορφές φαντασίας 
σαν παιχνίδι υπαρκτού
 σε ένα κόσμο δικό τους το παιδικό ...
Λες και είναι ένας παράλληλος κόσμος
 μέσα στον κόσμο των μεγάλων 

 Σταύρο τι κάνεις ?????
Είχα νέα σου από την μάνα μου 
αλλά από το καιρό που πέθανε
 έχασα τα νέα σου 

  --Ναι και εγώ ρε Σάκη μάθαινα
 από την κυρα Μαριτσα την μάνα σου
 Εγινες τραπεζιτικός.. μεγαλοστελεχο έμαθα,,,,,

Που πας Σταύρο τέτοια ώρα δεν δουλεύεις ???

  Απεργία Σάκη απεργία ,,,,
Δεν πάει άλλο με αυτές τις σκιές
 που μα ς κυβερνάν ,,, 
Σαν θέατρο σκιών έχει καταντήσει η βουλή 
Ακόμη και αυτήν θα ξεπουλήσουν σαν κτίριο 
στο υπερταμειο των τραπεζιτών των ξένων δανειστών 
Γιατί σαν άτομα αυτοί 
είναι σκιές και έχουν ξεπουληθεί σαν ψυχές 

   --Σταύρο εσείς δεν τους ψηφίζετε???

Ναι εμείς ρε Σάκη αλλά ,,,
Άλλα μας λένε και άλλα κάνουν μετά 

 ---Άκου Σταύρο 
Αυτοί τα λένε καθαρά,,
Άλλα εσείς ακούτε αυτά που νομίζεται 
Γιατι ΑΠΛΆ ΤΌΣΑ ΧΡΟΝΙΆ ΔΕΝ ΈΧΕΤΕ ΜΆΘΕΙ 
ΌΤΙ ΔΙΑΛΈΓΕΤΕ ΜΈΣΑ
 ΑΠΌ ΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΊΑ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ 
Η ΑΛΉΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΛΉΘΕΙΑ
 ΔΕΝ ΤΗΝ ΨΑΧΝΕΙΣ ΣΕ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ ???

ΣΤΟ ΦΩΣ ΆΜΑ ΡΙΞΕΙΣ ΜΙΑ ΑΜΦΙΒΟΛΊΑ
 ΣΚΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ 
ΕΝΩ ΣΤΟ ΣΚΟΤΆΔΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΊΠΟΤΑ ,,,,,
ΚΑΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΛΕΣ ΣΚΙΕΣ 
ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ 
ΟΤΙ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΥΠΆΡΧΕΙ ΤΟ ΣΚΟΤΆΔΙ
 ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΤΡΑΒΆΕΙ 

   --Ότι και να κάνουν Σάκη τελικά
 ΑΜΑ Ο ΗΛΙΟΣ ΦΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΣΗ ΤΟΥ ΟΡΙΖΟΝΤΑ 
Η ΣΚΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ ΤΟΥΣ
 ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥΣ
 ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ //
/ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΑ ΠΟΔΙΑ... ΜΙΑ ΣΚΙΟΥΛΑ
 ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΤΑΣ

Ο Σάκης τότε κοιτάει προς τα πόδια του
 και βλέπει πια 
ότι η σκιά του είναι μια σκιουλα 
κοντά στα πόδια του 
Σηκώνει τον χαρτοφύλακα
 και ανοίγει η καμπαρτίνα του σαν νυχτερίδα
 δήθεν για να κοιτάξει
 τι ώρα είναι 
αλλά κοίταγε κάτω να δει αν η σκιά μεγάλωσε 

Μα του κακου η σκιά δίπλα στα πόδια του
 έτοιμη να την πατήσει,,να πατήσει την  σκιά του 
 τόσο μικρή ήταν  σαν  μια κουκκίδα
Ξανά ανοίγει την καμπαρντίνα του
 ανοίγει και τα δυο χέρια του δήθεν ότι 
δεν πρόσεξε καλά την ώρα,,
αλλά η σκιά πιο μικρή //// 

Έντρομος λέει...
 -Χάρηκα  Σταύρο
 Πρέπει να φύγω έχω μίτινγκ σοβαρό
 και έχω αργήσει 

 -Ναι χάρηκα και εγώ Σάκη
 πάει δώδεκα η ώρα 
και ο ήλιος είναι καταμεσής του ορίζοντα,
 με περιμένει και  μια παρέα 
πάμε να τα μιλήσουμε τώρα
 που ο ήλιος διαλύει τις σκιές και τα εγώ
μήπως και βρούμε έναν δρόμο
 σωτηρίας της πατρίδας και των παιδιών μας 

Ο Σάκης προχωρώντας
 μονολογούσε μέσα του...
πάνε πια οι σκέψεις για την συναντήσει
 που είχε με τους ξένους 

Αυτός σκέφτονταν 
ότι άλλη φορά τέτοια ώρα
 δεν ξαναβγαίνει έξω
αν δεν υπάρχει λόγος σοβαρός ,,,,
και να υπάρχει πρέπει να έχει κάτι να τον σκιάζει
καλύτερα στο γραφείο με τα ηλεκτρικά φώτα ,,
που φτιάχνουν ότι σκιές θέλεις εσυ και τεράστιες 



ΣΗΜΑΤΩΡΟΣ