Ο λύχνος της ψυχης ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ

Ο λύχνος της ψυχης

Πάρε τὸ λύχνο τῆς ψυχής 

ποὺ αν τρέμει μα δὲ σβήνει

καὶ τὰ σκοτάδια τὰ πηχτά

 στο λίγο φως ποὺ χύνει

ἀριοπερίχυτα ας διαβουν 

κι ἀτράνταχτα ας μεριάσουν

κι οἱ πεντασκοτιδες σπηλιὲς 

ας ξεμεσημεριάσουν.

Σκιαχτὰ τ᾿ αγρίμια 

ουρλιάζοντας στα βάθη 

ἀποτραβιουνται,

μὲ τὶς ουρές τους δέρνονται

 και μὲ τὰ νύχια σκιουνται,

σὰ νὰ μὴ φτάνει ὁ τρόμος τους 

μονάχα να τους δώσει

δρόμο να φύγουνε

 τὸ φως που θα τα περιζώσει.

 ΙΩΑΝΝΗΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ