ο Δημήτρης Λιαντίνης Για την ηθική της υποκρισίας

 ο Δημήτρης Λιαντίνης

 Για την ηθική της υποκρισίας

    Η ηθική υποκρισία είναι ή συνέπεια της οντολογικής απάτης στο επίπεδο της πράξης. 

   Εαν το σχήμα της θεωρίας μας δέν συμπίπτει μέ τους τύπους της αλήθειας, αναγκαία και ο τρόπος της συμπεριφοράς μας δέν θά συμφωνεί με τά αιτήματα της αρετης.

   Όταν σήμερα μιλάμε γιά υποκρισία, ή αναφορά μας γίνεται σέ κάτι τόσο αυτονόητο, οσο καi ο αέρας που αναπνέουμε.

    Το συνή­θισε το αίμα μας το καυσαέριο.
΄Ολες οι σκέψεις μας, όλες οί λέξεις καi οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ώς το τελευταίο τους κύτταρο.

   Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε μέ ζήλο, τήν διδάσκουμε μέ φανατισμό.
 Καi όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στά παιδιά μας. 

   Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη.
 Μας προστατεύει, όπως ή νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οί πάγοι τις πολικές άρκούδες.

   Αν ξεφύγουμε λίγο άπό την προστασία της, κινδυνεύουμε νά βρεθούμε είτε κατεργαραίοι του νόμου, είτε αφορεσμένοι από τις εκκλησίες, είτε πελάτες των ψυχιατρείων. 
Ριντίκολα, σαν το Θεόφιλο στην Πορταριά.
 ΗΗ αυτόχειρες, σάν το Συκουτρή στον Ακροκόρινθο.