ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Ο ήλιος έδυε ,,,ροδίζοντας τα νέα παλάτια του ,
,Η περιοχή ετοιμάζονταν για τα βραδινά στολίδια με τους προβολείς της ,,,,
Τα γκαρσόνια έφτιαχναν τις καρέκλες στα τραπέζια ,,πριν έρθουν οι νυχτερινοί πελάτες τους ,,,,μαγαζιά,, .άνθρωποι.,, βήματα. στον ρυθμό της σκας, από το φως του ήλιου που άλλαζε συχνότητα φωτονίων ,,,
Ολα ήτανε έτοιμα για να ανοίξουν τα ηλεκτρικά αυτόματα φώτα σε αντικατασταση της μέρας ,
,μια άλλη μεριά της έκφρασης ,,
,και το άγχος και τα νεύρα σε έξαρση για να είναι όλα έτοιμα ,,,υποδοχή των προβολέων ,
,και το άγχος των καταστηματαρχων μην τους μπουκάρει ,,αυτό το ταμείο των ξένων που τους πήρε την περιοχή όχι από εκεί που είναι ,, αλλά μέσω της είσπραξης των δεδουλευμενων για τα ταμεία των ξένων που εκπροσωπούν ,,ΌΛΟΙ ΕΊΧΑΝ ΥΠΟΤΑΧΤΕΙ
Μονο ένας πήγαινε αντίθετα με το ρεύμα του τώρα ,,,ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
ήσυχα ,,,αδιαφορώντας για τα πάντα ,,
Αυτος ενα περίμενε
Περίμενε στην άκρη της θάλασσας καθισμένος στην αμμουδιά για να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας
Ετσι του είχε καρφωθεί στο μυαλό του ΕΩΡΑΚΗ οτι το βράδυ ο θεος ανάβει τα φώτα της θάλασσας ,,,Ολα τα φώτα απο την περιοχή ,,απο το στερέωμα ,,από το σύμπαν
έμπαινα μέσα στην θάλασσα και φεγγιαζαν τα γεν νια του Ποσειδωνα ,,,
Του άρεσε που το απαλό κυματάκι ταλαντιζε τα εστιασμένα φώτα και τα άπλωνε σε όλο το νερό της απέραντης θάλασσας
Κάπου κάπου το κυματάκι όπως ήτανε ασημο φωτισμένο έσκαγε απαλά στα πόδια του
Νομιζε οτι του χαιδεαυε η θάλασσα σαν θαλπωρή μάνας τα πόδια του και από εκεί αφήνονταν στην μαγεία της αγάπης και θαλπωρής αυτής της ένωσης μάνα παιδιού ,,,
Το είχε ανάγκη ο Εωρακης αυτό.. γιατί ειχε χάσει τα χάδια και τα ίχνη της μάνας του από παιδί
,,,άρα ούτε ήξερε ποια είναι η θωριά του πατέρα του ,,
Μεγάλωσε στην περιοχή και όλη η ζωή του ήτανε κρυμμένη σε αυτό τον τόπο
,,όλη η γη ήτανε αυτός ο τόπος ,,,
Άκουγε τους γέροντες να μιλούν και του άρεσε να ακούει τον δάσκαλο γιατί του μίλαγε απαλά χωρίς νευρά,,του άρεσε η λέξη του δάσκαλου,,, εωρακες τι θα κάμεις ,,,το θεωρούσε σαν συμβουλή ..σαν κάτι τεράστιο σπουδαίο σαν ένα δρόμο μιας αναφοράς για να αναγνωρίζεις και να σε αναγνωρίζουν .
Αν δεν του έλεγες την λέξη εωρακες ,,,έκανε άλλα αντί άλλων
Ετσι λοιπόν οι συντοπίτες του ,,είπαν να τον πουν Εωρακη ,,για να τους ακούει και να κάνει αυτό που του λένε στα θελήματα τους /////
Ο Εωρακης είχε πάρει ένα δικό του δρόμο νόησης του τόπου του και κατεπεκταση όλου του κόσμου του,,,,
Ειχε μια παράξενη προσέγγιση των δρωμένων γενικά,,,που ήτανε αδιανόητο για το τρόπο ζωής που είχε δομηθεί στον τόπο του,,,,
Της άλλες πήγε στην πλατεία και φώναζε οτι ο γάιδαρος του κυρ Παντελη του είπε οτι φοβούνταν τα αυτοκίνητα ,,τρομάζει,,
Ολοι έσκασαν στα γέλια,,και ελεγαν ... βρε Εωρακη σε τι γλώσσα στα ειπε ????γκαριστικη ??
Μετα απο κάμποσες μέρες σε ενα δρομάκι στενό αντίκρισε ο γάιδαρος του κυρ Παντελη ενα αυτοκίνητο μπροστά του στην στροφή,,,,τρόμαξε ο κακομοίρης και έπεσε στο γκρεμό
,,ευτυχώς ο κυρ Παντελης ήτανε κάτω απο αυτόν....
Καθισμένος όπως καθε μέρα στην ακρογιάλια περίμενε να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας
,,,ήρεμος καθώς αγέροχα όπως πάντα το αεράκι της αύρας του χάιδευε το κεφάλι και το κυματάκι γαργαλούσε τους αστραγάλους του ...
Εκείνη η μέρα ήτανε σημαδιακή για αυτόν ,,ήτανε τότε που του έβγαλαν ταυτότητα ότι είναι ο Εωρακης,,,,
,Πολύ σπουδαίο αυτό για εκείνον.. από το τίποτα ,επίσημα να σου δώσουν το όνομα που ήθελες
Ειχε ταυτοποιηθει ποια,,,, Ητανε ο ΕΩΡΑΚΗΣ ,,,
,,,,ΗΤΑΝΕ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟ ΘΥΜΟΎΝΤΑΝ καλα γιατι μετά την ΨΑΛΜΩΔΊΑ της Μεταμόρφωσης ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ..ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ,,,,
Αναπολώντας περίμενε να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας ,
Ο χρόνος μες τον μυαλό του δεν έβρισκε θέση,,
Ολα τα έβλεπε να περνούν γύρω του και εκείνος σταθερός κοιτούσε ,,,
Δεν τον πείραζε που του έλεγαν ..
έλα μωρέ τώρα ...συνερίζεσαι τον Εωρακη ,,,
,το εβλεπε σαν μια άλλη έκφραση ,
Ειχε περάσει μέσα του,, ότι άμα ζητάς κάτι σου λείπει ,,
και έτσι έπραττε ,,
Αμα του ζητούσαν κάτι επίμονα έφευγε,,
Ενω άμα έβλεπε κάποιον να προσπαθεί να σηκώσει μόνος του ένα βάρος
έτρεχε να τον βοηθήσει,,,,
Έτσι κυλούσαν οι παραστάσεις μέσα στο μυαλό του
και ετσι διάβαινε η πορεία του,,,,
Έξαλλου αυτός δεν ένιωθε ποτέ οτι υπάρχει νύχτα γιατί άναβαν τα φώτα της θάλασσας του
H θάλασσα είναι η γνώση .
.όλη η γνώση από
προβολείς και άστρα,
,,
Άρα αμα ξέρεις ότι τα φώτα της γνώσης
είναι για να θυμηθείς
ποιος είσαι,,τότε τα φώτα της θαλασσής
ανάβουν απο τα άστρα
η γνώση τότε απο μονή της πάει κόντρα
στους προβολείς
Ο ήλιος έδυε ,,,ροδίζοντας τα νέα παλάτια του ,
,Η περιοχή ετοιμάζονταν για τα βραδινά στολίδια με τους προβολείς της ,,,,
Τα γκαρσόνια έφτιαχναν τις καρέκλες στα τραπέζια ,,πριν έρθουν οι νυχτερινοί πελάτες τους ,,,,μαγαζιά,, .άνθρωποι.,, βήματα. στον ρυθμό της σκας, από το φως του ήλιου που άλλαζε συχνότητα φωτονίων ,,,
Ολα ήτανε έτοιμα για να ανοίξουν τα ηλεκτρικά αυτόματα φώτα σε αντικατασταση της μέρας ,
,μια άλλη μεριά της έκφρασης ,,
,και το άγχος και τα νεύρα σε έξαρση για να είναι όλα έτοιμα ,,,υποδοχή των προβολέων ,
,και το άγχος των καταστηματαρχων μην τους μπουκάρει ,,αυτό το ταμείο των ξένων που τους πήρε την περιοχή όχι από εκεί που είναι ,, αλλά μέσω της είσπραξης των δεδουλευμενων για τα ταμεία των ξένων που εκπροσωπούν ,,ΌΛΟΙ ΕΊΧΑΝ ΥΠΟΤΑΧΤΕΙ
Μονο ένας πήγαινε αντίθετα με το ρεύμα του τώρα ,,,ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ
ήσυχα ,,,αδιαφορώντας για τα πάντα ,,
Αυτος ενα περίμενε
Περίμενε στην άκρη της θάλασσας καθισμένος στην αμμουδιά για να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας
Ετσι του είχε καρφωθεί στο μυαλό του ΕΩΡΑΚΗ οτι το βράδυ ο θεος ανάβει τα φώτα της θάλασσας ,,,Ολα τα φώτα απο την περιοχή ,,απο το στερέωμα ,,από το σύμπαν
έμπαινα μέσα στην θάλασσα και φεγγιαζαν τα γεν νια του Ποσειδωνα ,,,
Του άρεσε που το απαλό κυματάκι ταλαντιζε τα εστιασμένα φώτα και τα άπλωνε σε όλο το νερό της απέραντης θάλασσας
Κάπου κάπου το κυματάκι όπως ήτανε ασημο φωτισμένο έσκαγε απαλά στα πόδια του
Νομιζε οτι του χαιδεαυε η θάλασσα σαν θαλπωρή μάνας τα πόδια του και από εκεί αφήνονταν στην μαγεία της αγάπης και θαλπωρής αυτής της ένωσης μάνα παιδιού ,,,
Το είχε ανάγκη ο Εωρακης αυτό.. γιατί ειχε χάσει τα χάδια και τα ίχνη της μάνας του από παιδί
,,,άρα ούτε ήξερε ποια είναι η θωριά του πατέρα του ,,
Μεγάλωσε στην περιοχή και όλη η ζωή του ήτανε κρυμμένη σε αυτό τον τόπο
,,όλη η γη ήτανε αυτός ο τόπος ,,,
Άκουγε τους γέροντες να μιλούν και του άρεσε να ακούει τον δάσκαλο γιατί του μίλαγε απαλά χωρίς νευρά,,του άρεσε η λέξη του δάσκαλου,,, εωρακες τι θα κάμεις ,,,το θεωρούσε σαν συμβουλή ..σαν κάτι τεράστιο σπουδαίο σαν ένα δρόμο μιας αναφοράς για να αναγνωρίζεις και να σε αναγνωρίζουν .
Αν δεν του έλεγες την λέξη εωρακες ,,,έκανε άλλα αντί άλλων
Ετσι λοιπόν οι συντοπίτες του ,,είπαν να τον πουν Εωρακη ,,για να τους ακούει και να κάνει αυτό που του λένε στα θελήματα τους /////
Ο Εωρακης είχε πάρει ένα δικό του δρόμο νόησης του τόπου του και κατεπεκταση όλου του κόσμου του,,,,
Ειχε μια παράξενη προσέγγιση των δρωμένων γενικά,,,που ήτανε αδιανόητο για το τρόπο ζωής που είχε δομηθεί στον τόπο του,,,,
Της άλλες πήγε στην πλατεία και φώναζε οτι ο γάιδαρος του κυρ Παντελη του είπε οτι φοβούνταν τα αυτοκίνητα ,,τρομάζει,,
Ολοι έσκασαν στα γέλια,,και ελεγαν ... βρε Εωρακη σε τι γλώσσα στα ειπε ????γκαριστικη ??
Μετα απο κάμποσες μέρες σε ενα δρομάκι στενό αντίκρισε ο γάιδαρος του κυρ Παντελη ενα αυτοκίνητο μπροστά του στην στροφή,,,,τρόμαξε ο κακομοίρης και έπεσε στο γκρεμό
,,ευτυχώς ο κυρ Παντελης ήτανε κάτω απο αυτόν....
Καθισμένος όπως καθε μέρα στην ακρογιάλια περίμενε να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας
,,,ήρεμος καθώς αγέροχα όπως πάντα το αεράκι της αύρας του χάιδευε το κεφάλι και το κυματάκι γαργαλούσε τους αστραγάλους του ...
Εκείνη η μέρα ήτανε σημαδιακή για αυτόν ,,ήτανε τότε που του έβγαλαν ταυτότητα ότι είναι ο Εωρακης,,,,
,Πολύ σπουδαίο αυτό για εκείνον.. από το τίποτα ,επίσημα να σου δώσουν το όνομα που ήθελες
Ειχε ταυτοποιηθει ποια,,,, Ητανε ο ΕΩΡΑΚΗΣ ,,,
,,,,ΗΤΑΝΕ 6 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΤΟ ΘΥΜΟΎΝΤΑΝ καλα γιατι μετά την ΨΑΛΜΩΔΊΑ της Μεταμόρφωσης ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ..ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ,,,,
Αναπολώντας περίμενε να ανάψουν τα φώτα της θάλασσας ,
Ο χρόνος μες τον μυαλό του δεν έβρισκε θέση,,
Ολα τα έβλεπε να περνούν γύρω του και εκείνος σταθερός κοιτούσε ,,,
Δεν τον πείραζε που του έλεγαν ..
έλα μωρέ τώρα ...συνερίζεσαι τον Εωρακη ,,,
,το εβλεπε σαν μια άλλη έκφραση ,
Ειχε περάσει μέσα του,, ότι άμα ζητάς κάτι σου λείπει ,,
και έτσι έπραττε ,,
Αμα του ζητούσαν κάτι επίμονα έφευγε,,
Ενω άμα έβλεπε κάποιον να προσπαθεί να σηκώσει μόνος του ένα βάρος
έτρεχε να τον βοηθήσει,,,,
Έτσι κυλούσαν οι παραστάσεις μέσα στο μυαλό του
και ετσι διάβαινε η πορεία του,,,,
Έξαλλου αυτός δεν ένιωθε ποτέ οτι υπάρχει νύχτα γιατί άναβαν τα φώτα της θάλασσας του
H θάλασσα είναι η γνώση .
.όλη η γνώση από
προβολείς και άστρα,
,,
Άρα αμα ξέρεις ότι τα φώτα της γνώσης
είναι για να θυμηθείς
ποιος είσαι,,τότε τα φώτα της θαλασσής
ανάβουν απο τα άστρα
η γνώση τότε απο μονή της πάει κόντρα
στους προβολείς
ΣΗΜΑΤΩΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια