Φορολόγηση της τηλεργασίας προτείνει η Deutsche Bank
Την πρόταση οσοι εργάζονται από το σπίτι κατά τη διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, να πρέπει να πληρώσουν φόρο για να επιδοτήσουν εκείνους που δεν μπορούν, καθώς και να χρηματοδοτήσουν την υποδομή που βρίσκεται σε αδράνεια, έκανε ένας ερευνητής της Deutsche Bank, ως μέρος μιας στρατηγικής ανάκαμψης.
«Εδώ και χρόνια χρειαζόμαστε έναν φόρο για τους απομακρυσμένους εργαζόμενους – ο κορονοϊός το κατέστησε προφανές» έγραψε ο Λουκ Τέμπελμαν, στέλεχος της Deutsche Bank με έδρα το Λονδίνο, στο τεύχος Νοεμβρίου 2020 της ερευνητικής έκδοσης της τράπεζας Konzept.
Το επιχείρημα του Τέμπελμαν είναι πως οι άνθρωποι που εργάζονται από το σπίτι εξοικονομούν γεύμα, δεν μετακινούνται και δεν ταξιδεύουν, δεν καθαρίζουν και δεν «κοινωνικοποιούνται» στο γραφείο, συμβάλλοντας έτσι στην ακριβή υποδομή που χτίστηκε τις προηγούμενες δεκαετίες για να υποστηρίξει την «πρόσωπο με πρόσωπο εργασία», ενώ επωφελήθηκε από αυτήν.
Το να αφήσουμε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία να σαπίσουν θα επεκτείνει την «οικονομική κακουχία», υποστηρίζει.
Ως λύση, προτείνει έναν φόρο 5%, που πρέπει να καταβληθεί είτε από τον εργοδότη, εάν δεν παρέχει «μόνιμο γραφείο», είτε από τον υπάλληλο εάν επιλέξουν να εργαστούν από το σπίτι αντ' αυτού. Πώς θα επιβληθεί αυτή η περίπλοκη ρύθμιση; Απλό: με ελέγχους «συνδυασμένους με εταιρικά ταξίδια και τεχνολογικά συστήματα».
Υποστηρίζει επίσης ότι όσοι «είναι αρκετά τυχεροί για να μπορούν να «αποσυνδεθούν» από την πρόσωπο με πρόσωπο οικονομία το οφείλουν σε ουσιαστικούς εργαζόμενους χαμηλού μισθού που δεν έχουν αυτήν την επιλογή και διακινδυνεύουν μολύνσεις με κορονοϊό και εμφανίζονται να δουλέψουν».
Τα περίπου 48 δισεκατομμύρια δολάρια που συγκεντρώθηκαν από τον φόρο του στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να προορίζονται για την επιδότηση της αμοιβής τους, ή για να τα συγκεντρώσουν, ενώ όλες οι «υποδομές» που χτίστηκαν για να εξυπηρετήσουν τους εργαζόμενους γραφείων, κλείνουν μόνιμα, κάτι που φαίνεται πιο πιθανό.
Ενώ ισχυρίζεται ότι οι εργαζόμενοι δύσκολα θα αισθανθούν τον φόρο, τον οποίο προτείνει να ανέρχονταν σε 10 δολάρια την ημέρα, ο Τέμπελμαν σημειώνει πως οι εταιρείες μπορεί στην πραγματικότητα να το βρίσκουν πιο κερδοφόρο, καθώς θα εξοικονομούσαν πολύ περισσότερα από τη μείωση του χώρου στα γραφεία.
Αυτό που συμβαίνει σε αυτόν τον χώρο γραφείου απαντά σε ένα άλλο δοκίμιο στο Konzept, προτρέποντας τη χαλάρωση των κανόνων χωροταξικής ρύθμισης για να επιτρέψει στους ανθρώπους να ζουν στο κέντρο της πόλης και να εργάζονται από το σπίτι.
Παρόλο που αυτό μπορεί να οδηγήσει σε κατάρρευση του πολεοδομικού σχεδιασμού που έγινε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υποστηρίζει ότι «χρειάστηκε αλλαγή για κάποιο χρονικό διάστημα και η πανδημία είναι η τέλεια ευκαιρία για την κεντρική κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη και να αναθεωρήσει την προσέγγισή μας για την οικοδόμηση πόλεων».
Ο Τέμπελμαν καθησύχασε τις ανησυχίες σχετικά με την κυβερνητική παρέμβαση στις οικονομικές επιλογές, αναφέροντας τον «φόρο χήρας» του Ηνωμένου Βασιλείου που χρησίμευσε αντί του φόρου εισοδήματος έως ότου μπορούσε να επιβληθεί κάποιος, για να υποστηρίξει ότι «οι κυβερνήσεις ανέκαθεν ανέκαμψαν τους φόρους για να ταιριάζουν στο κοινωνικό περιβάλλον».
Δεν υπάρχουν σχόλια