ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ 23/12/2020
Κατοχή, ο κόσμος πεινάει και δε έχει εργασία.Η κυβέρνηση δίνει επιδόματα αλλά όχι σε όλους. Τα λιγοστά μαγαζιά που έχουν απομείνει μετά την επέλαση της πανδημίας είναι μεγάλων πολυεθνικών. Αλλα από 'κει όποιος δεν είχε πιστοποιητικό εμβολιασμού δε μπορούσε να ψωνίσει. Το πρόβλημα όμως δεν ήταν το πιστοποιητικό εμβολιασμού αλλά το οτι τα επιδόματα δεν έφταναν για να πληρώσουν ρεύμα, νερό κλπ και φαγητό... Έπρεπε να διαλέξουν ή θα φάνε ή θα έχουν σπίτι. Οι εμβολιασμένοι έμεναν σε δωμάτια μικρά που παραχωρούσε το ψηφιακό κράτος και είχαν μέσα μόνο ένα κρεβάτι.
Ήταν δούλοι και δούλευαν 20 ώρες την ημέρα για να έχουν φαγητό κι αυτό το δωματιάκι......
Οι περισσότεροι τα είχαν χάσει όλα κατά τη διάρκεια της πανδημίας ,σπίτι, δουλειά και ζούσαν πλέον μέσα στους σταθμούς του μετρό, σε στάσεις λεωφορείων, σε πάρκα και σε εγκαταλελειμμένα χαμόσπιτα.
Όσοι είχαν γνώσεις παραγωγής και φύσης έφυγαν στα βουνά κι έμεναν σε σπηλιές. Κανείς τους δεν περίμενε πως θα έφταναν εδώ. Μια νύχτα λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα ,που οι άνθρωποι τα γιόρταζαν από μνήμης πια, μιας και οι εκκλησίες είχαν κλείσει, καιρό τώρα, εμφανίστηκε στην πλατεία ένας άντρας σε άθλια κατάσταση.
Λυπημένος κι πεινασμένος. Μια γιαγιά τον είδε και πήγε να του προσφέρει μια φέτα μουχλιασμένο ψωμί που είχε βρει στα σκουπίδια.
Σαν έφτασε κοντά αναγνώρισε στο πρόσωπο του τον πρώην γείτονα της. Εκείνον που τέτοιες μέρες είχε πάρει τηλέφωνο να καταγγείλει πως στην εκκλησία απέναντι από το σπίτι του έμπαιναν κρυφά οι γείτονες να προσευχηθούν και να κοινωνήσουνε.
Είχε γίνει χαμός τότε και όλοι τον κρατούσαν σε απόσταση γιατί εξαιτίας του, τους είχαν επιβληθεί πρόστιμα που δε μπορούσαν να πληρώσουν.
Μετα από ένα χρόνο περίπου η ψηφιακή εφορία τους είχε κατασχέσει τα σπίτια ,τα μαγαζιά και όλα τα χρήματα που είχαν στους λογαριασμούς τους. Τα επιδόματα κατασχέθηκαν λόγω χρεών κι έτσι οι άνθρωποι βρέθηκαν στο δρόμο.
Να όμως που ήρθε η ώρα και για τον ρουφιάνο που το δημιούργησε όλο αυτό. Όλη η γειτονιά είχε φύγει, όλα ήταν έρημα κι είχε μείνει μόνος. Η οικογένεια του μόλις έμαθε τι είχε κάνει έφυγε από κοντά του. Κανείς δεν ήθελε να τον βλέπει πια.
Μέχρι την ημέρα που ήρθε και η δική του σειρά. Δεν τη γλίτωσε όπως πίστευε. Το ψηφιακό κράτος του κατάσχεσε τα πάντα γιατί αποφάσισε να ανεβάσει τους φόρους και το επίδομα που έπαιρνε δεν έφτανε για να τους πληρώσει.
Η γιαγιά τον πλησίασε κρατώντας την μουχλιασμένη φέτα ψωμί και του την πρόσφερε. Ο άντρας έπεσε στα γόνατα ζητώντας συγνώμη κι έλεγε πως δε μπορούσε να φανταστεί πως θα γινόταν αυτό.
Τον πήρε από το χέρι και τον πήγε κοντά στους υπόλοιπους.
Γονάτισε μπροστά τους και μετανιωμένος ζήτησε συγνώμη απ' όλους. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε ένας κρότος δυνατός σαν να άνοιξε ο ουρανός κι άρχισε να πέφτει χρυσή βροχή. Οι γείτονες του έγιναν χρυσοί!!!!
Προσπαθούσε να καταλάβει τι συμβαίνει όταν είδε τη χρυσή βροχή να γίνετε χρυσή θάλασσα.
Όλοι κολυμπούσαν ευτυχισμένοι. Αυτός δε μπορούσε να κουνηθεί και το χρυσό νερό ανέβαινε μέχρι που τον έπνιξε.....
Πετάχτηκε τρομαγμένος από το κρεβάτι του και πήγε στο παράθυρο. Είδε τη γιαγιά του ονείρου του να μπαίνει κρυφά στην εκκλησιά κοιτώντας το παράθυρο του... Τον είδε.... Το όνειρο τον ταρακούνησε...Τράβηξε με δύναμη το τηλέφωνο από την πρίζα και κατέβηκε όπως ήταν και πήγε στην εκκλησία.
Μπήκε μέσα και ήταν άδεια δεν έβλεπε κανέναν.
Έπεσε στα γόνατα κι άρχισε να εξομολογείται όλα όσα είχε κάνει ζητώντας συγχώρεση από Θεό κι ανθρώπους.
Όταν τελείωσε σήκωσε τα μάτια του και κοίταξε γύρω.
Ήταν εντελώς μόνος... και τότε κατάλαβε πως αυτή ήταν η τιμωρία του... η αιώνια μοναξιά..... Είχε μετανοιώσει αλλά ήταν πλέον αργά.
Η ιστορία είναι ''φανταστική'' και ουδεμία σχέση έχει με την ''πραγματικότητα''
Δεν υπάρχουν σχόλια