ACTIVE MEMBER "Όλα τελειώνουνε κι όλα περνάνε" Καμπάνα - Κώστας Βάρναλης
Η Καμπάνα
Πολλά γέρικα τελώνια τραβάνε με τα δυο τους τα χέρια το σκοινί
της Καμπάνας. Και το μπρούτζινο τέρας, αφού έτριξε πάνω
στους αρμούς του, βρόντηξε τόσο δυνατά, που όλοι ανοίξανε
τα στόματα και βουλώσανε τ’ αφτιά τους.
Μες στο δροσάνεμο,
που αναγαλλιάζω
κι ο νους βυθίζεται
σε χάος γαλάζο,
ανθρώποι, αφήστε με
να ξεχαστώ
φωτοπερίχυτη,
στόμα κλειστό.
Ποιό χέρι απλώθηκε
να με σπαράξει,
— απ’ το χρυσόνειρο
στη μαύρη πράξη!
Ο πρώτος ήχος μου
πρώτη πληγή,
με τραβάς αίμα μου,
ξανά στη Γη.
Ω σεις χαμόσυρτα,
λερά σκουλήκια,
η άλαμπη ζήση σας
ζήση ’ναι δίκια.
Μια τρύπα ο κόσμος σας
και μέσα κει
ο Χάρος λύτρωση
κι ώρα γλυκή!
Δεν είναι κέντρισμα
να σας κουνήσει,
κορμιά, που η άλυσο
τα ’χει τσακίσει.
Σκέψη, ποιός άνεμος
θε ν’ αξιωθεί
να σ’ ανατάραζε,
σκότος βαθύ;
Πίσω απ’ τα λόγια μου,
πικρά φαρμάκι,
τί κόσμοι απέραντοι,
βυθοί λουλάκι!
Μάτι δε βρίσκεται
να θαμπωθεί
κι αφτί δε βρίσκεται
να λιγωθεί!
Να ’ταν να ξήλωνεν
απ’ την καρδιά μου
θέληση αβάσταγη
τ’ άγρια καρφιά μου
και να με σήκωνες
μ’ άξιο φτερό,
σκέψη, που μέστωσες
με τον καιρό.
Πάνω από θάλασσες,
πάνω από χώρες,
με τους καλόκαιρους
και με τις μπόρες
να με κατέβαζες
αγαλινά,
όπου τ’ ανθρώπινο
πλήθος πονά.
Σε μίνες φόνισσες
μπουχές καζέρνες
λιμάνια ολόκαπνα,
βοερές ταβέρνες,
σπιτάλια σκότεινα
και φυλακές,
μπορντέλ’ ακάθαρτα
και προσευκές.
Στα στήθη να ’μπαινα
σαν την ανέσα,
σφυγμός βαθύριζος
στις φλέβες μέσα,
στο νου σαν άστραμα
και στην ψυχή,
ν’ αχούσ’ αδιάκοπα
τη διδαχή:
«Όλα τελειώνουνε
κι όλα περνάνε,
ιδέες βασίλισσες
κακογερνάνε,
στις νέες ανάγκες σου
—κόπος βαρύς!—
σκοπούς αλάθευτους
κοίτα να βρεις».
«Αν είν’ η σκέψη σου
πριν από σένα,
δεν είν’ απόκομμα
θεού και γέννα:
τη σκλάβα σκέψη σου,
σκλάβα δετή,
σου τηνε πλάσανε
οι Δυνατοί»
«Φτωχέ, σου μάραναν
κόποι και πόνοι
τη θέληση άβουλη,
πιωμένη αφιόνι!
Αν είν’ ο λάκκος σου
πολύ βαθύς,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς».
«Τ’ άσκημα χέρια σου,
των όλω αιτία,
βαστάνε μάργελη
την Πολιτεία.
Βγαίνει απ’ τα χέρια σου
κάθ’ αγαθό,
του ωραίου περίθετο
το χρυσανθό».
«Σφίξε τα χέρια σου,
για σένα κράτει
τ’ άμοιαστον έργο σου,
την Πλάση ακράτη
κι όλο ανεβαίνοντας
προς τη Χαρά,
μέσα σου θα ’νιωθες
αστρών σπορά!»
Κι όπου σε σφάζουνε
δεμένον πίσου,
να βρόνταα άξαφνα
σεισμός αβύσσου,
χίλια αστροπέλεκα:
«Δεν είναι μπρος,
είν’ αποπίσω σου
κρυφός ο οχτρός!»
Κανένας δεν κατάλαβε τί έλεγε η Καμπάνα. Γιατί καθένας άκουγε τη δική του τη σκέψη.
Κι ύστερα γυρίσανε όλοι στα σπίτια τους με τη φανφάρα, που έπαιζε χαρούμενα κομμάτια.
Εκεί στο σπίτι τούς ανάμενε γλυκό κρασί και ζεστή αγκαλιά.
Κι ήτανε όλοι τους βαθιά περήφανοι με την ιδέα, πως έχουνε την πιο καινούρια και την πιο italic Καμπάνα σ’ όλη τη Γης.
Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.
Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια