Το Μπάρμπαρος που «δεν πέρασε», το Oruc Reis που «παρασύρθηκε από τον αέρα»-Ομιλία Αποστολάκη στην Κάλυμνο

 

Το Μπάρμπαρος που «δεν πέρασε», το Oruc Reis που «παρασύρθηκε από τον αέρα»-Ομιλία Αποστολάκη στην Κάλυμνο
 Παραμονές της επετείου για τα Ίμια ο πρώην ΥΕΘΑ Ευάγγελος Αποστολάκης βρέθηκε στην Κάλυμνο , όπου και μίλησε με θέμα «Ελληνοτουρκικές προκλήσεις, κίνδυνοι, προοπτικές».

Εκ των πραγμάτων αναφέρθηκε και σε όσα είχε κληθεί να αντιμετωπίσει όταν ήταν Α/ΓΕΕΘΑ. Κατέθεσε γεγονότα ,χωρίς σχόλια:

«Τον Νοέμβριο του 2019 συντελείται μια θεμελιώδης αλλαγή στην τουρκική συμπεριφορά, καθώς, έστω και με παράτυπο τρόπο, βάζει στο παιχνίδι των αμφισβητήσεων της Ελληνικής κυριαρχίας και έναν τρίτο παράγοντα, τη κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη.

Ακολουθούν όλα όσα ζήσαμε τον Φεβρουάριο Μάρτιο του 2020 στον Έβρο και η κρίση του Ορούτς Ρέις, όπου για μήνες η μετακίνηση του τουρκικού πλωτού γεωτρύπανου σε μια περιοχή νότια του Καστελόριζου οδήγησε στη μεγαλύτερη σε διάρκεια μεταπολεμικά ανάπτυξη του Στόλου και σε μια άνευ προηγουμένου επιδείνωση των διμερών σχέσεων.

Επιτρέψτε μου εδώ μια παρένθεση. Μια αντίστοιχη κρίση αντιμετωπίσαμε και κατά τη διάρκεια της θητείας μου ως αρχηγού ΓΕΕΘΑ στα τέλη του 2018. Τότε οι Τούρκοι είχαν στείλει ένα άλλο ερευνητικό σκάφος που διέθεταν, το «Μπαρμπαρός» να δραστηριοποιηθεί σε μια περιοχή που αποτελεί το νοητό σημείο συνάντησης – το τριεθνές αν προτιμάτε – των ΑΟΖ Ελλάδας, Τουρκίας και Κυπριακής Δημοκρατίας.

Συνοδεία, βεβαίως, κάποιων μονάδων του Τουρκικού Ναυτικού. Τότε, λαβαμε την απόφαση να αναπτυχθεί στην περιοχή η φρεγάτα «Νικηφόρος Φωκάς» με εντολή να παραμείνει πάνω στη νοητή οριογραμμή.

Οι λεπτομέρειες της αποστολής ήταν – και παραμένουν – απόρρητες, ωστόσο είναι σαφές νομίζω ότι από τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης τότε, ότι η ένταση δεν ξέφυγε πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο. Και όλα αυτά έγιναν εντελώς αθόρυβα, δίχως να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς δήθεν πατριωτικές κορώνες. Σιωπηλά και αποτελεσματικά».

Αναφερόμενος στο σήμερα ο κ.Αποστολάκης είπε:

«Οι κίνδυνοι είναι δύο ειδών:

Καταρχάς ο κίνδυνος μιας σύγκρουσης, ο οποίος παραμένει ανοιχτός αν η Τουρκία επιλέξει να διαβεί τις κόκκινες γραμμές της ελληνικής κυριαρχίας. Νομίζω είναι περιττό να επεκταθώ σε λεπτομέρειες όσον αφορά αυτό το θέμα.

Ο δεύτερος κίνδυνος είναι περισσότερο ψυχολογικός και αφορά αποκλειστικά τη δική μας πλευρά του Αιγαίου. Να θεωρήσουμε κάποια στιγμή ότι αυτή είναι απλά και μόνο μια πολιτικάντικη τακτική του Ερντογάν. Να πούμε «δε βαριέσαι, οι Τούρκοι πάντα τα λένε λίγο τσιμπημένα. Είναι ανατολίτες». Θα πρόκειται για απολύτως λανθασμένη εκτίμηση.

Ο κίνδυνος, δηλαδή, να επαναπαυθούμε σε ένα στάτους κβο το οποίο αυτή τη στιγμή βολεύει να εμφανίζεται ότι είναι υπέρ της Ελλάδας. Τι ακούμε από τη κυβέρνηση; Η Ουάσιγκτον, το Βερολίνο, το Παρίσι, οι Βρυξέλλες, οι εταίροι μας στη περιοχή, καταδικάζουν την τουρκική προκλητικότητα, το τουρκολιβυκό μνημόνιο κ.ο.κ. Ναι, πράγματι. Αλλά την ίδια στιγμή όλοι αυτοί οι παράγοντες, όλοι αυτοί οι δρώντες σε μια διεθνή σκακιέρα, κινούνται με μοναδικό γνώμονα το δικό τους συμφέρον.

Όπως είναι ήδη σαφές από τις συμφωνίες για επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με το Ισραήλ, το σταδιακό ξεμπλοκάρισμα της πώλησης νέων F-16 από την αμερικανική κυβέρνηση, το ρόλο που παίζει στο Ουκρανικό, τους όρους που έθεσε στο ΝΑΤΟ για την εισδοχή Φινλανδίας και Σουηδίας, η Άγκυρα τρέχει σε έναν αγώνα ο οποίος δεν είναι απλό «κατοστάρι», είναι μαραθώνιος. Αν ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο τρόπος που διαμορφώθηκαν οι ισορροπίες σχετικά με την περιοχή και τη Τουρκία δεν ήταν καμπανάκι για τους ιθύνοντες στην Αθήνα, τότε δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να γίνει.

Με βάση όλα αυτά δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα: «Οδεύουμε δηλαδή αναπόφευκτα προς σύγκρουση;». Η απάντηση είναι αρνητική. Αν και θα ήθελα σε αυτό το σημείο να υπογραμμίσω ότι αν ποτέ χρειαστεί να συμβεί κάτι τέτοιο οι Ένοπλες Δυνάμεις είναι σε κατάσταση πλήρους ετοιμότητας, αξιόμαχες και θα επιτελέσουν το καθήκον τους μέχρι κεραίας.

Ποιες είναι λοιπόν οι προοπτικές. Η μόνη αξιόπιστη εναλλακτική είναι πάντα ο διάλογος και η εντατική διπλωματία, δημόσια και μη. Η Ελλάδα παραμένει βέβαια εντός των δύο πυλώνων που διασφαλίζουν την θέση της, δηλαδή το ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Πρέπει, ωστόσο, να μην εγκαταλείψουμε τη διπλωματική προσπάθεια που γίνεται τα τελευταία 10-12 χρόνια στη περιοχή.

Η Ελλάδα πρέπει να επιστρέψει εμφατικά στη περιοχή. Στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, τη Βόρεια Αφρική. Δεν είναι κάποια αλαργινά μέρη αυτά. Είναι πολύ πιο κοντά στην Ελλάδα από τη Δυτική Ευρώπη ή την Αμερική. Για πολλά χρόνια, για λόγους ιστορικούς που δεν είναι της ώρα να αναλύσουμε, μείναμε μακριά από αυτές τις περιοχές. Αφήσαμε τα πράγματα εκεί να εξελιχθούν ερήμην της Ελλάδος.

Σάμπως οι περιοχές αυτές, ιστορικού ενδιαφέροντος για την Ελλάδα, δεν μας αφορούσαν οργανικά.

Υπάρχει πρόσφατο παράδειγμα που αποδεικνύει τη θετική δυναμική της ελληνικής διπλωματίας στη περιοχή. Πρόκειται για τη συμφωνία των Πρεσπών, έναν διπλωματικό συμβιβασμό ο οποίος επίτρεψε στην Ελλάδα να επανέλθει ως εποικοδομητικός παράγοντας στη περιοχή των Βαλκανίων και να γίνει ενώπιον των σημαντικών συμμάχων της παράδειγμα.

Με τον τρόπο που η Ελλάδα κινήθηκε ανέκοψε την Τουρκική επέλαση στα Σκόπια, έδωσε σε μια ασταθή χώρα τη δυνατότητα να μπει στο ΝΑΤΟ και να έχει σταδιακά ευρωπαϊκές φιλοδοξίες και πέρασε την σκυτάλη της ανούσιας αντιπαράθεσης στη Σόφια. Ας βρουν οι Βούλγαροι με τους γείτονές τους αν ο Σαμουήλ ήταν Σκοπιανός ή Βούλγαρος. Ανάλογες πρωτοβουλίες πρέπει να λάβουμε και αλλού. Και επειδή η ακροδεξιά «καραμέλα» μιλάει για «Πρέσπες του Αιγαίου», ας μην ματαιοπονούν συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα και εντελώς ανόμοιες καταστάσεις.

Θα πρέπει λοιπόν η Ελλάδα να χρησιμοποιήσει τις παραδοσιακές συμμαχίες της στη Δύση, αλλά και να δημιουργήσει ένα τέτοιο περιβάλλον στη περιοχή που να καθιστά σαφές ότι η Τουρκία δεν μπορεί να συμπεριφέρεται ως τοπικός ταραξίας, αλλά να ενταχθεί στο οικοσύστημα μιας περιοχής η οποία στη πραγματικότητα – για πολλούς και διάφορους λόγους – είναι αναδυόμενη.

Θα ήθελα να κλείσω με κάτι που συνηθίζω να επαναλαμβάνω όπου μιλάω, προκειμένου να μην υπάρχουν παρερμηνείες και να μην αποδίδεται δήθεν υστεροβουλία για όσα λέω.

Το εθνικό μέτωπο και θέλω να το επισημάνω αυτό είναι αρραγές. Απέναντι σε οποιαδήποτε επιθετικότητα απέναντι σε οποιαδήποτε αμφισβήτηση εθνικής κυριαρχίας δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας ούτε ένα πολιτικό κόμμα, που δεν θα στοιχηθεί πίσω από την εθνική θέση. Αλλά πρέπει να ξεπεράσουμε την αδράνεια».

Από Militaire News

 

Μοιραστείτε το άρθρο, με αυτόν τον τρόπο μας επιβραβεύετε.

Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.

Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.