Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η αξιόλογη ηθοποιός και παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα Καίτη Πάνου.

Γοητευτική, με αριστοκρατικό παρουσιαστικό, η Καίτη Πάνου, η οποία έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό ως παρτενέρ του Λάμπρου Κωνσταντάρα στη μεγάλη οθόνη, υπήρξε μια αξιόλογη ηθοποιός που διακρίθηκε στον κινηματογραφο, στο θέατρο και στη μικρή οθόνη.

Ξεχώρισε ως μητέρα της Αλίκης Βιουγουκλάκη στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο», ως μητέρα της Κατερίνας Γώγου στην κωμωδία «Ο τρελός τα ‘χει 400», ως Λένα, πιστή φίλη του Λάμπρου Κωνσταντάρα και  κρυφά ερωτευμένη μαζί του στην ταινία «Ένας Δον Ζουάν για κλάματα» κ.ά.

Με αφορμή τα δεκαπέντε χρόνια που συμπληρώνονται σήμερα από τον θάνατο της Καίτης Πάνου, ας θυμηθούμε τις πιο σημαντικές στιγμές της καλλιτεχνικής της διαδρομής.

Η Καίτη Πάνου γεννήθηκε στο Μπουργκάς (Πύργος) της Βουλγαρίας το 1927 και μικρή εγκαταστάθηκε με την οικογένειά της στην Αθήνα, όπου ξεχώρισε για τις υποκριτικές της επιδόσεις ως παιδί - θαύμα. Σε ηλικία 16 ετών έκανε το κινηματογραφικό της ντεμπούτο δίπλα στον Αιμίλιο Βεάκη, τον Δημήτρη Χορν και τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, στη δραματική ταινία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου «Η φωνή της καρδιάς», που ήταν και η πρώτη παραγωγή του Φιλοποίμενα Φίνου.

Στη συνέχεια σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη κι έπαιξε σε ταινίες, όπως «Η βίλα με τα νούφαρα» (1945), «Άννα Ροδίτη» (1948) και «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει» (1951). Το 1954 εγκατέλειψε προσωρινά τον κινηματογράφο, λόγω του γάμου της. Επανήλθε το 1960, με την ταινία του Ντίμη Δαδήρα «Ένας Δον Ζουάν για κλάματα» δίπλα στον Λάμπρο Κωνσταντάρα, αρχίζοντας μια νέα καριέρα. Στον κινηματογράφο έπαιξε σε τριάντα ταινίες, όπου και αναδείχτηκε το ταλέντο μιας κομψής ψηλόλιγνης «ντάμας». Έγινε γνωστή από τη συνεργασία της με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, σε σειρά ταινιών.

Από το 1961 άρχισε να εμφανίζεται και στο θέατρο. Πρωταγωνίστησε σε παραστάσεις του ελευθέρου θεάτρου, όπως «Έξω οι κλέφτες», με τον θίασο του Μίμη Φωτόπουλου και συνεργάσθηκε με δημοφιλείς ηθοποιούς. Η τελευταία θεατρική της εμφάνιση ήταν το 1997 στο έργο «Επικίνδυνες Σχέσεις» του Λακλό, όπου υποδύθηκε την κυρία Ντε Ροζμόντ, σε σκηνοθεσία Κώστα Καζάκου.

Το 1971 έκανε το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στη σειρά του Θύμιου Καρακατσάνη «Γραφείο Συνοικεσίων», που προβλήθηκε από το ΕΙΡΤ. Συνέχισε με σημαντικούς ρόλους, σε αρκετές τηλεοπτικές σειρές.

Η Καίτη Πάνου πέθανε από ανακοπή καρδίας στις 17 Μαΐου 2008, στην Αθήνα, σε ηλικία 81 ετών. Η κηδεία της έγινε από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών στις 20 Μαΐου.

Φιλμογραφία

Έτος     Τίτλος     Ρόλος

1943     Η φωνή της καρδιάς   Λίλα

1945     Η βίλα με τα νούφαρα  Ρένα

1948     Άννα Ροδίτη Άννα Ροδίτη

Εκατό χιλιάδες λίρες Παγώνα Κατηφέ

1951     Το παιδί μου πρέπει να ζήσει Εύα Λωνή

1956     Ο δρόμος με τις ακακίες  Δώρα Ντούβη

1960     Ένας Δον Ζουάν για κλάματα Λένα

1962     Η κυρία του κυρίου  Αγγέλα

Ο Δήμος από τα Τρίκαλα Τζένη

1963     Χτυποκάρδια στο θρανίο Ελένη Πετροβασίλη

Τρελοί πολυτελείας Μέλπω

Ο φίλος μου ο Λευτεράκης Ελένη Καδρή

1964   Ευχή και κατάρα  Κάκια

1965  Ο μεγάλος όρκος Σόνια

Κλαίω και σ' αναζητώ  Ρίτα

1967   Άδικη κατάρα  Έφη

1968  Ο τρελός τα 'χει 400  Σοφία Τσιμπιρλή-Λαμπρέτα

Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο Ελένη

1969     Ο μπλοφατζής Μιράντα

Κακός, ψυχρός κι ανάποδος  Άννα

1971  Ο φαφλατάς  Ράνια

Ο τρελοπενηντάρης Ελπίδα

Πρόκλησις  Ρόζυ

1972  Συμμορία εραστών Μάγδα Σαλταμούρη

Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη Ελένη Μπόμπολα

zougla.gr

Μοιραστείτε το άρθρο, με αυτόν τον τρόπο μας επιβραβεύετε.

Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.

Fair Notice -Mε επιφύλαξη παντός νόμιμου δικαιώματος:Το newsplanet09 όπως και η σελίδα μας newsplanet09 στο facebook απαγορεύει ρητώς από 9/6/20 οποιαδήποτε επισήμανση ή χαρακτηρισμό των άρθρων του από μη αναγνωρισμένες από το Ελληνικό κράτος, αλλά και τους διεθνείς νόμους προστασίας ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθερίας άποψης και ιδεών από διαδικτυακές οργανώσεις, οι οποίες δεν συνάδουν με το Σύνταγμα & τους νόμους της χώρας μας, και τις οποίες δεν αναγνωρίζουμε.