Το σκάνδαλο του δημοσίου χρέους και ο κίνδυνος για τα ασφαλιστικά ταμεία!

Ο οικονομολόγος και αντιπρόεδρος της Βουλής Βασίλης Βιλιάρδος, εξηγεί το πώς εκτοξεύθηκε το δημόσιο χρέος επί Κυβερνήσεως ΝΔ και πώς σκανδαλωδώς τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων πληρώνουν αυτό το χρέος.

Αναλυτικά:

Το κρατικό μας χρέος στις 31.12.2012 ήταν 305,5 δις €, ενώ στις 31.12.2023 εκτοξεύθηκε στα 406,5 δις € – γεγονός που σημαίνει πως αυξήθηκε έκτοτε, σε 11 χρόνια, κατά 101 δις € (όλοι οι αριθμοί προέρχονται από τα επίσημα δελτία χρέους του ΟΔΔΗΧ)!

Στις 31.12.2019 ήταν 356 δις €, ενώ στις 31.12.2023 έφτασε στα 406,5 δις € – οπότε μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια και επί ΝΔ, αυξήθηκε κατά 50,5 δις € (όσο σε επτά προηγουμένως)!

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται τώρα πως τα ταμειακά διαθέσιμα της στα τέλη του 2023 ήταν 33,6 δις € – εκ των οποίων τα 15,7 δις € αποτελούν το μαξιλάρι που δεν επιτρέπεται να αγγιχθεί (9 δις € από τη δόση του ESM, τα 3 δις € από εκδόσεις ομολόγων και τα 3,7 δις € από τα υπερπλεονάσματα), ενώ τα υπόλοιπα 17,9 δις € μετρητά.

Έως πρόσφατα (2022), αυτά τα μετρητά (=ταμειακά διαθέσιμα) κατά την κυβέρνηση, χρησιμοποιούνταν στα repos (=συμφωνίες επαναγοράς) – ενώ σήμερα λέει πως υπάρχουν στα ταμεία του κράτους. Το πρώτο μεγάλο ερώτημα που προκύπτει εδώ είναι γιατί η κυβέρνηση διατηρεί 17,9 δις € στα ταμεία του κράτους (εάν τα διατηρεί), τα οποία βέβαια κοστίζουν τόκους, αφού υπάρχει η ρεζέρβα των 15,7 δις €;

Αφαιρώντας δε αυτά τα διαθέσιμα στο σύνολο τους από το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης (=κεντρικού κράτους και οργανισμών του δημοσίου), η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως το καθαρό χρέος που απομένει είναι μόλις 323 δις €! (356,6 δις – 33,6 δις).

Τα repos τώρα που εμφανίζονταν την 31.12.23 ήταν 54,5 δις €, τα οποία προέρχονταν από τους οργανισμούς του δημοσίου – ενώ τα αντίστοιχα repos στις 31.12.2014 ήταν μόλις 8,6 δις € και στις 31.12.2019 είχαν αυξηθεί στα 28,9 δις €.

Δηλαδή, το 2014 μειωνόταν το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης που μετράει στις αγορές κατά 8,6 δις € με εσωτερικό δανεισμό, το 2019 κατά 28,9 δις και τώρα κατά 54,5 δις € – με αποτέλεσμα, η διαφορά μεταξύ του χρέους της Γενικής Κυβέρνησης και του χρέους του Κεντρικού κράτους, να έχει κυριολεκτικά απογειωθεί.

Έτσι μειώνεται τεχνητά το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης, αφού δεν υπολογίζεται το ενδοκυβερνητικό διεθνώς – σημαίνει όμως επίσης πως η κυβέρνηση χρησιμοποιεί όλα τα αποθεματικά των ταμείων των οργανισμών του δημοσίου, από τους οποίους δανείζεται αντί από τις αγορές.

Υπήρχαν αλήθεια ανέκαθεν αυτά τα αποθεματικά; Πώς αυξάνονται σε τέτοιο βαθμό; Είναι δικά τους καθαρά, μήπως τα έχουν δανεισθεί ή απλά χρωστούν σε άλλους; Με χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων στηρίζει η κυβέρνηση τις τράπεζες;

Αυτά τα αποθεματικά τώρα είναι κυρίως των ασφαλιστικών ταμείων και του νέου ΤΕΚΑ (=κρατική επικουρική ασφάλιση) – το υποθέτουμε φυσικά, αφού δεν πήραμε απάντηση στο ερώτημα που καταθέσαμε γραπτά, ούτε προφορικά από τον υφυπουργό στην επίκαιρη αντίστοιχη ερώτηση μας. Ενδεχομένως επίσης των νοσοκομείων και άλλων ΝΠΔΔ – οπότε μάλλον για αυτό δεν πληρώνουν τους προμηθευτές τους.

Με το παραπάνω τέχνασμα λοιπόν, δηλαδή δανειζόμενη η κυβέρνηση από τους οργανισμούς του δημοσίου αντί από τις αγορές όλο και περισσότερα, όπως από τα ασφαλιστικά ταμεία, αυξάνεται μεν το κρατικό μας χρέος, αλλά όχι το δημόσιο που χρησιμοποιούν ως κριτήριο οι αγορές, όσον αφορά το δείκτη χρέος/ΑΕΠ.

Επομένως, πρόκειται για έναν επικίνδυνο εξωραϊσμό της δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας μας – με την έννοια πως το κράτος δεν χρωστάει 356,6 δις, με αποτέλεσμα το χρέος/ΑΕΠ να εμφανίζεται στο 162%, αλλά 406,5 δις ή 185%. Εύλογα, αφού είναι χρέη και τα δάνεια που παίρνει το κράτος από τα ασφαλιστικά ταμεία – εφόσον πρέπει να επιστραφούν.

Τα επόμενα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

(α) Τι θα συμβεί εάν οι οργανισμοί του δημοσίου χρειαστούν τα χρήματα που δανείζουν στο κράτος, για την αντιμετώπιση κάποιας έκτακτης ανάγκης;

(β) Με ποιους όρους δανείστηκε η κυβέρνηση τα διαθέσιμα των οργανισμών του δημοσίου από την ΤτΕ που είναι υποχρεωμένα να τα καταθέτουν, ειδικά των ασφαλιστικών ταμείων και από ποιόν ελέγχονται αυτές οι συμφωνίες επαναγοράς; Ελέγχονται από τις διοικήσεις των ταμείων;

(γ) Δεν είναι σκανδαλώδες να δανείζεται η κυβέρνηση τις εισφορές των εργαζομένων, όπως τα χρήματα για τις συντάξεις, για την ταμειακή της διευκόλυνση και για τη λογιστική μείωση του χρέους;

(δ) Ποιος εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων και συνταξιούχων στα repos που συμφωνεί ο ΟΔΔΗΧ με την ΤτΕ, για να δανείζεται το κράτος τις εισφορές τους;

(ε) Εάν το κράτος χρεοκοπήσει, δεν θα χαθούν όλα αυτά τα χρήματα, όπως συνέβη με το PSI; Δεν θα εξαφανιστούν οι συντάξεις;

Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει, είναι εάν θα δάνειζαν το κράτος οι αγορές τα 54,5 δις € που δανείσθηκε από τα ταμεία – επίσης, με ποιο επιτόκιο και αν τα ταμεία εισπράττουν το ίδιο.

Σε κάθε περίπτωση, το κράτος μας δεν οφείλει μόνο 356,6 δις € αλλά 406,5 δις € – ενώ ο δείκτης χρέος/ΑΕΠ δεν είναι 162% αλλά 185%, αφού τα δάνεια από τους ασφαλιστικούς κλπ. οργανισμούς μέσω repos, πρέπει να επιστραφούν και δεν ανήκουν στο κράτος.

Μπορεί βέβαια να μειωθεί λογιστικά το χρέος, εάν χρησιμοποιηθούν τα 15,7 δις € του μαξιλαριού και ένα μέρος των 17,9 δις € που έχει στα ταμειακά του διαθέσιμα το δημόσιο – εάν τα έχει και δεν πρόκειται επίσης για δανεικά των ταμείων. Γιατί λοιπόν δεν το κάνει η κυβέρνηση; Γιατί να πληρώνουμε τόκους για όλα αυτά τα χρήματα;

Εάν είναι έτσι, τότε παίρνουμε τα χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων μας και πληρώνουμε (=ανακυκλώνουμε) τα δάνεια των ξένων – δεν φτάνει δηλαδή που μας υποχρεώνουν να ξεπουλάμε τα πάντα, αλλά «κλέβουν» και τα ταμεία μας. Όταν ξυπνήσουν οι Έλληνες, θα είναι πολύ αργά!

 newsbreak.gr 

Ακολουθήστε το newsplanet09.info στο Google News και στο instagram για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα μας.